Vakantieniemendalletje

Dit boek is al een stuk beter dan het vorige dat ik van Pagie las (De campus), het leest beter weg en is minder kinderachtig.
Het boek presenteert zich als een soort vakantiethriller, en dat is het ook deels, ware het niet dat de hoofdpersoon aan het werk moet op het vakantie-eiland Aruba.

Toch is het niet echt een vakantiethriller, Aruba wordt niet goed beschreven, ik krijg nergens Caribische vibes mee of zo. De intrige klopt wel met de locatie.

De opzet van het verhaal is dat de hoofdpersoon, Tara, een reeks artikelen moet schrijven over Aruba, ter plaatse. Haar collega Diego moet in Nederland blijven, wat hij erg jammer vindt. Door het hele boek heen wordt er uitgebreid aandacht besteed aan Tara's verleden, dat totaal niet ter zake is voor de plot, en het slechte "huwelijk" van Diego, dat er evenmin toe doet Het ligt voor de hand dat die twee elkaar ooit vinden, alleen niet in dit boek.
Terwijl Tara lekker actief bezig is op Aruba, werkt ze zich in de nesten door niet na te denken en erg impulsief en onlogisch te zijn. Steeds weer is het de goedzak Diego die haar moet redden vanachter zijn laptop.
Er gaan in het verhaal een hoop woorden verloren aan dingen die niet bij de plot horen, tegelijkertijd rammelt de plotopbouw nogal. Dat wreekt zich aan het einde als de boel zo uit de hand is gelopen dat er een perspectiefwisseling nodig is en hulp van buitenaf (de Amerikanen). Spannend wordt het nergens, er zit meer spanning in de vraag of Tara haar artikelen tijdig kan leveren dan in de intriges op het eiland.
Emotionele diepgang van de personages is er nauwelijks. Er gebeuren heftige dingen met Tara, maar dat heeft geen enkel effect op haar. Misschien maar goed ook, anders was het geen luchtig verhaaltje meer.

Bijzonder is het taalgebruik, Pagie geeft haar Vlaamse personages een authentieke Zuid-Nederlandse tongval, zonder in dialect of "komisch Vlaams" te verzanden.

Enkele draadjes worden niet afgerond aan het einde. Van enkele heb ik niet het idee dat ze in het volgende boek van de reeks terugkomen, wat jammer is.

Niet echt een heel goed boek, maar ik denk niet dat je veel meer van dit type boeken kunt verwachten. Het is overigens een literaire thriller volgens de kaft, wat over het algemeen een eufemisme voor vrouwenthriller is, wat in veel gevallen weer een eufemisme is voor een damesromannetje met een vleugje spanning en daar voldoet dit wel aan. In dat opzicht ontbreekt alleen het gelukkige einde waarin zij hem krijgt.