Onleesbaar

Nadat ik Bloedrood, morgenzwart van Sophia Drenth had gelezen, had ik geen zin om ooit nog iets van haar te lezen (ik heb dus ook Bloedwetten niet gelezen). Helaas heb ik een abonnement op Splinters, waarin de nieuwste Drenth is verschenen. Toch maar proberen dan, maar zelfde euvel: onleesbare tekst.

Het begint met
"In de diepste diepte van het woud leven de Sahandran."
Die afschuwelijke diepste diepte zullen we maar voor dichterlijke vrijheid aannemen. Verder is er weinig mis met de zin, al is het niet zo'n geweldige originele als "In een hol onder de grond woonde een hobbit".
Het is ook duidelijk dat het tamelijk exotisch is, want het is geen normale naam of verbuiging, dat Sahandran.
Het gaat verder met
"Geen mens is sterker dan Sahandran."
Ja, en dan loop ik al vast. De Sahandran is een volk waarschijnlijk. Maar wat is het los dan? Moet dat niet "een Sahandran" zijn, of iets zonder fictieve meervoudsuitgang, of is dat allemaal hetzelfde? Geen idee, wel verwarrend. Misschien stoort het minder als je diagonaal leest, even vlug vlug en vlotjes de pagina's scannen, maar zo lees ik niet en zo wil ik niet lezen. Ik wil van elk woord in een boek kunnen genieten.
Het gaat verder:
"Geen mens is meer vervloekt en geen mens is meer gezegend."
Waarom dat dat weer een aparte zin moet zijn is onduidelijk, juist omdat het zo onduidelijker is - het gebruik van korte zinnen leest niet altijd makkelijker en het is allang bewezen dat de samenhang, de logica van een tekst door het gebruik van (te) korte zinnen vaak verloren gaat.. Het gaat namelijk *vermoedelijk* nog steeds over de vergelijking tussen een mens en een Sahandran, hoewel ik dacht dat de mensen niet langer vervloekt werden...
Dan:
"Sterker dan het bloed van de levenden en doder dan de meest verloren ziel."
Ik kan er geen chocola van maken. Is dit überhaupt een zin? Wat sterker dan het bloed? En hoezo doder? Had dat niet beter achter dat andere sterker opgemerkt kunnen worden? Dan zou het nog ergens op slaan.
Dat was de eerste alinea, die om onduidelijke redenen in cursief is afgedrukt.

De tweede alinea begint met
"Zo begonnen Babays verhalen altijd."
Oké. Dit had dus beter achter de vorige alinea gepast en die had dus inderdaad niet cursief hoeven zijn.
Het gaat verder met:
"Zijn moeder was een geboren verteller."
Op zich niets mis mee, tot je de volgende alinea's leest. Want het is hier niet duidelijk dat Babays dezelfde is als "zijn moeder". Ik dacht echt dat "zijn" terugsloeg op "Babays", en dat er dus iets zou volgen als "zo begonnen de verhalen altijd, zijn moeder was een geboren verteller maar (zoals je aan de eerste alinea kunt zien), zoon Babays blonk er niet bepaald in uit.
Het verhaal vervolgt echter:
"Nu al verlangde hij terug naar de avonden in het met rook doortrokken lange huis."
Waar sluit dit dan weer bij aan? Hoezo "nu al"? Babays moeder is een geboren verteller en hij verlangt terug naar huis. Een simpel signaalwoord kan die tekst zoveel duidelijker maken. Bijvoorbeeld:
Zo begonnen altijd de verhalen van Babays, zijn moeder, die een geboren verteller was, waardoor hij (nu al) terugverlangde naar de avonden in haar met rook doortrokken, lange huis.
Nog steeds raadselachtig, want we weten niet wie de hoofdpersoon is of wat hij doet.

Dat wordt pas een beetje duidelijk in de derde alinea:
"Yan kwam overeind in de top van een nestelboom." Ik nam maar aan dat Yan een oerang-oetan is, want ik had juist een boek gelezen over nesten van yeti's en oerang-oetans (het is op dit moment niet duidelijk dat Yan de zoon van Babays is, en alinea 2 dus over hem ging). Hierop volgt overigens een landschapsbeschrijving, waarbij nog steeds niets bekend is over die Sahandran of waarom Yan terugverlangt naar het lange huis. Ik voel geen sfeer, geen spanning, niets dat nieuwsgierig maakt naar hoe het verder gaat.

Ik had het daar ongeveer gehad met het verhaal. Ik heb nog een pagina verder gelezen, maar het werd er niet beter op: namen, begrippen, alles onduidelijk, nog steeds geen sfeer of spanning. Een killercryptogram is makkelijker te volgen en een stuk boeiender.
Niet uitgelezen dus. En dus ook niet in de challenge.
Misschien had het lezen van de achterflap geholpen, maar die lees ik niet als ik een boek niet hoef te kopen (ik begin een boek vooraan en lees van daar naar achteren, de achterflap is dus het laatst aan de beurt). Nu ik het wel heb gelezen, constateer ik dat me het hele verhaal, dat zich blijkbaar baseert op het actuele racismedebat, niet interesseert. In elk geval niet genoeg om zoveel moeite te doen om het verloop van de handeling te kunnen volgen.
Volgende challange: Floris ende Blancefloer.

Opnieuw vind ik het jammer dat er bij Splinters is gekozen voor een verhaal dat opgevat kan worden als promotiemateriaal van ander werk (in dit geval de Bloedwetten-reeks, die door de geassocieerde uitgeverij wordt uitgegeven, dus min of meer eigen reclame). Dat terwijl er letterlijk honderden korte verhalen zijn die helemaal zelfstandig zijn te lezen. Gemiste kans.