5++ voltreffer als afsluiting van het Dood de Vader drieluik

Over het boek
Colomba Caselli heeft haar ontslag genomen als rechercheur, na de gebeurtenissen in Venetië zit ze al een jaar te niksen, zoals haar moeder zegt.
Zij heeft haar toevlucht genomen in een krot van een boerderij, het oude familiehuis in Mezzanotte. Met het sneeuwwater in zijn vilten pantoffels komt een gezette puber haar leven binnen hobbelen. Op het briefje, dat hij bij zich draagt, staat dat hij Tommy Melas heet en autistisch is, maar ook een. telefoonnummer. Zij vangt hem op en brengt hem terug naar huis maar van dat thuis is weinig meer over: de vader en moeder van Tommy zijn vermoord. Maar er is iets veel ergers in het gedrag van de jongen. Hij heeft een rare trek in zijn gedrag. Dan valt het kwartje bij Colomba. Als dit waar is… Dit moet, moet ze oplossen. Alleen daar heeft ze Dante Torre bij nodig. En Dante is weg, van de aardbodem verdwenen. Maar waar is de hoogbegaafde en briljante autist,die last heeft van claustrofobie en spasmen? . Zijn linkerhand is een grote klomp littekenweefsel – alleen duim en wijsvinger functioneren nog – en zit altijd in zijn zak.
En Colomba krijgt een rivale. In het kwaad weliswaar, maar toch iemand die onopvallend het verhaal binnen stiefelt, links en rechts wat onheil aanricht en dan weer onopvallend vertrekt. Nou ja, bijna dan.

Conclusie.
Eerst en vooral. De vertaling door Irene Goes en Astrid Molenberg is een stuk beter dan eerdere vertalingen. Alleen dat rare begrip ‘postale recherche’ blijft maar terugkomen.

Sandrone Dazieri heeft een excellent, karaktervol derde deel geschreven in wat ik maar gemakshalve als de Dood de Vader trilogie zal karakteriseren. De ontwikkelingen in het boek zijn hier en daar ronduit spectaculair te noemen. Veel wat nog niet duidelijk was uit ' Dood de Vader' of 'Dood de Zoon' aan motieven , daders en achtergronden valt op z’n plaats. Het is derhalve aan te bevelen deze werkjes eerst ter hand te nemen.

Het barst van de markante koppen en uitgefreesde karakters, rauw en ongeciviliseerd. De veelheid aan personen en de spaghetti aan gebeurtenissen, inclusief mooie zijverhalen en wise cracks ( De waarheid wordt altijd overschat) maken het een behoorlijk ingewikkelde thriller. En dat kunnen we alleen maar toejuichen. Veel, heel veel dialogen, bitter, vilein en humoristisch. En af en toe helemaal over de top.

De kern van de trilogie is en blijft de relatie tussen Colomba en Dante. In 'Dood de Vader' werd door Sandrizie uitvoerig ingegaan op deze twee individualisten die ondanks grote fysieke en mentale verschillen toch een soort van verbondenheid aan de dag leggen. In dit boek een zij-leefden- nog-lang-en-gelukkig einde? We weten onderhand wel dat Sandrone Dazieri in de regel nooit zo rechtlijnig denkt en schrijft. Want de auteur heeft altijd nog een verrassing achter de rug als iedereen denkt dat zaak is opgelost.

De Dood de Vader trilogie behoort tot de absolute top van wat er de laatste jaren op thrillergebied verschenen is. Een voltreffer.
De moraal van dit verhaal: let op voor mensen met een Ham-Brook-classic-wandelstok.