Teleurstellend vijfde deel in de Springvloed reeks

Over het boek

Cilla en Rolf Börjlind, geroutineerde en gevierde scenarioschrijvers, hebben vier hoog gewaarde thrillers op hun naam in een reeks die speelt rond Olivia Rönning en Tom Stilton. In deel vijf, Koudvuur, zetten zij een flinke stap terug.

De plot bestaat uit twee verhaallijnen.

Stockholm. Een auto met daarin Kaj, accountant van beroep, en Malin Brovall en hun dochter Ida wordt de lucht ingeblazen als Kaj de contactsleutel omdraait. Een fataal begin van de wintersportvakantie. Een autobom? Een terreuraanslag? Malin is immers officier van justitie. Mette Olsäter belt Olivia uit bed. Werk aan de winkel.

Tom Stilton bevindt zich op dat moment in Thailand bij zijn halfzus Aditi , die daar een meditatiecentrum runt. Hij is op zoek naar vrede in zichzelf. Tom komt in contact met een zekere Veronica Ward. Ward, gehandicapt en verminkt, heeft een opdracht voor Tom: zoek het kwaad op, de man op een foto. Tom gaat op zoek in de Gouden Driehoek, de jungle, het centrum van de opiumproductie.

Conclusie

De firma Borjlind heeft nogal wat bladzijden nodig om het verhaal  op de rails te zetten. De plot rammelt hier en daar en zit lang niet zo sterk in elkaar als in de voorgaande delen. Er moet zelfs een deus ex machina aan te pas komen om de twee verhaallijnen bevredigend aan elkaar te knopen. Bovendien zitten er een paar forse ongerijmdheden in het boek. Het lijkt wel of de focus een beetje zoek was bij het schrijversechtpaar.

Wat vooral opvalt is de doorweving van het boek met grote maatschappelijke thema’s zoals de #metoo beweging, seksuele intimidatie ongewenste intimiteiten, pedofilie, verkrachting en het uitroeien van de  Rohingya's, die bloot staan aan onmenselijke etnische zuiveringen in Myanmar.

Waar de eerste vier delen van de Springvloedserie gekenmerkt werden door een mooie balans tussen de emotionele kant, de relationele verhoudingen en de actie en spanning, eigen aan en essentieel onderdeel van een thriller, is dit in ‘Koudvuur’ geenszins het geval
Die balans is weg in dit boek. De weegschaal is doorgeslagen naar de emoties, de relationele verhoudingen, de introspecties,de nadruk op de geweldige impact als er eens een hand op een arm wordt gelegd. Naar het einde toe ontstaat er meer en meer een bouquetreeksachtig sfeertje.   Gelukkig is er altijd nog de boeiende schrijfstijl van Cilla en Rolf Börjland die het boek overeind houdt. Het boek is in de beste Börjlind tradities geschreven: in een rustige, bedachtzame en uiterst leesbare schrijfstijl, mooie karakters, korte hoofdstukjes en snelle locatie- en plotwendingen. Desondanks een stuk minder boeiend en vooral minder spannend dan de vorige delen. Teleurstellend.

Spinoza zei het al:
Sed omnia praeclara tam difficilia quam rara sunt.
Alles wat schitterend is, is even moeilijk als zeldzaam

Drie ***