Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Die Baxter, dat is een grote, latente kop-staartbotsing

Jacques 23 februari 2018


‘Ragdoll’ begon met een overdonderde rechtbankscène, ‘Marionet’ begint met een intrigerende proloog die zich afspeelt na het slagveld en waarin Emily Baxter door twee special agents van de FBI en CIA wordt ondervraagd.

Emily Baxter was m’n favoriete karakter uit ‘Ragdoll’,  een egoïstische bitch, zoals ze met haar vriendje Thomas Alcock omgaat. Vloekend, scheldend, tierend en bij tijd en wijle zelfs hysterisch en gillerig, snauwerig, prikkelbaar, vaak licht ontvlambaar en bij vlagen stierlijk vervelend, disfunctioneel en reuze achterdochtig.
Zij is door Wolf een paranoide wrak geworden.

Door haar uiterst belangrijke rol bij het oplossen van lappenpoppenmoorden wordt Baxter door de FBI uitgenodigd om een andere mysterieuze moord op te lossen. Op 2 december 2015 is tussen de kabels van de Brooklyn Bridge n.l. het gebroken lichaam van William Fawkes gevonden. Het woord ‘lokaas ‘is diep in zijn borstkas gekerfd. Maar er is meer. Op 6 december is in de VS een tweede moord gepleegd.
Baxter wordt gedetacheerd bij  de NYPD. Een pr stunt zogezegd.

Het is nodig. De media duiken er op. Andrea Hall, de mediageile anchorwoman van het nieuws in England en de theorie van dominee Jerry Pilsner Junior over Azazel, de theorie van de gevallen engel, die lichaam na lichaam in bezit nam, doen de ronde onder kijkers en lezers en zetten de politieautoriteiten onder druk.
Wat volgt is een imponerende race, een race waarbij de tegenstander extremer en groter schijnt te zijn dan vermoedt.

Conclusie

Daniel Cole handhaaft zijn schrijfstijl uit z’n debuut. En daar zijn we uitermate gelukkig mee. Hij  gaat zelfs nog een stapje verder.

Is deze thriller dan schaamteloos over de top en ongeloofwaardig? Surrealistisch zelfs?

Gelukkig totaal over de top, maar ongeloofwaardig? Kijk maar eens rond in deze maatschappij. Op internet en Twitter kom je deze figuren bij bosjes tegen, vooral als ze het ergens niet mee eens zijn. Maar Baxter vergelijken met internetrandfiguren is niet eerlijk. Baxter heeft goede redenen voor haar gedrag. Bovendien na 11 september2001 bevat elk rampenscenario een zekere mate van realiteit, hoe extravagant ook geformuleerd.

Het boek bevat een groot aantal bijzonder karakters waar je van gaat houden. Veel harde, diepzwarte en sarcastische grappen. En talloze wisecracks en situaties. Elke pagina bevat wel een paar grappen.  Dit boek is alles wat het naar Nederlandse politiek correcte gebruiken niet mag zijn, net als de Luizenmoeders  en biedt daarom zo enorm veel leesplezier dat dit argument in een klap van de tafel geveegd wordt.

Kunstig speelt Cole met de  tijdlijnen met gebeurtenissen uit 2014, 2015 en 2016.
De proloog, spelend in januari 2016, zit barstensvol met zinnen die je niet kunt plaatsen, omdat deze betrekking hebben op zaken en gebeurtenissen die zich afspelen in december 2015. Dit komt meer voor in het boek: een naam, een gebeurtenis die terloops genoemd wordt en verderop, na tig bladzijden, wordt toegelicht. Een schrijftechniek die maakt dat je moet blijven opletten. Overigens kom je als lezer niet in de problemen met de tijdlijnen.

Boeiende schrijfstijl met veel, heel veel venijnige diaogen, karakteristieke hoofdrolspelers, veel en pikzwarte humor en bizarre gebeurtenissen die voor een drukkende spanning zorgen. Na de lange aanloop - te vergelijken met de aanloop van American Psycho van Ted Easton Ellis - ontrolt zich dijk van een thriller, met een tikkeltje horror.

Daniel Cole heeft met z’n tweede boek bewezen dat hij blijvertje is. Wat mij betreft terecht. Kun je dit boek lezen, los van Ragdoll? Jazeker. Je mist enkele verwijzingen maar niets essentieels.  En de e-readers missen ditmaal de blauwe draad. Prima gedaan van Luitingh-Sijthoff.

Vijf sterren   

Jac Claasen

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Jacques