Fast food?

'Ga ontucht uit de weg! Geen enkele andere zonde die een mens kan begaan tast het lichaam aan, maar wie ontucht pleegt, zondigt tegen het eigen lichaam’ Uit Korintiërs.

Het lijkt wel of Helen Fields met het grootste gemak alles uit haar pen laat vloeien. Haar schrijfstijl is licht en ontspannen. De lezer hoeft geen moeite te doen om het verhaal te volgen, een verhaal dat verdraaid goed in elkaar zit.

Waar Fields erg sterk in is, is het met een paar woorden of zinnen schetsen van een persoon, interieur, gemoedstoestand. Zo is de beschrijving van een particuliere kostschool fenomenaal:’... doortrokken van hormonen waar je bijna tegenaan kon leunen’. Of over de Britse particuliere scholen: '... eigenlijk een wonder dat ze niet allemaal aan eeuwenlange inteelt ten onder waren gegaan’.

Hoe dan ook, tussen de regels door vuurt Helen Fields venijnige raketten af, zij geeft enorm en erg humoristisch af op de elitaire zwijnenstal in Oxford. En op de bonussen van de bankdirecteuren tot het Engelse klassensysteem tot de criminele prostitutie op de SugarDaddy sites met een suikerlaagje.

Is dit het fast food onder de thrillers? Fast food of gemaksvoedsel is een verzamelnaam voor voedsel dat snel bereid en geserveerd wordt en relatief goedkoop is. Het bevat te veel vet en zout en is arm aan vitamines en andere goede voedingsstoffen. En, de snelle vetten maken dat je over een uur al weer honger hebt. Is hier een diëtiste aan het woord? Nee, maar wel een schrijfster die zo schrijft dat je na al na een uur weer zin krijgt om het boek op te pakken en verder te snacken. Dus misschien toch wel.

Het scenario is niet zo origineel. Het ene na het andere meisje verdwijnt van het wereldtoneel en komt dan na enkele dagen weer bovendrijven, zij het dat er met het lichaam hele akelige dingen gebeurd zijn. En daar houdt het niet mee op.

Hoofdinspecteur Ava Turner met haar gay vriendin professor Natasha Forge en Luc Callenach – is dit een kloon van inspecteur Clouseau? - hebben er hun handen vol aan. Maar gelukkig kan Luc afleiding en vertier vinden bij zijn vriendin Selina Vega, een Spaanse arts in opleiding waar gewoon veel aan te zien was, zoals Ava bij zichzelf opmerkte, maar ook die pijpleiding loopt niet zonder problemen leeg.

Over het hele boek hangt een lichte waas van olijke overdrijving zoals bij de gillende discussies tussen Alva en de graat magere Overbeck, die ik persoonlijk steeds leuker ga vinden ondanks of misschien wel dank zij haar postkoloniale streken.

Alva trekt zich deze zaak persoonlijk aan en heeft al door laten schemeren de moordenaar persoonlijk de kop om te willen draaien. Of dat lukt?
Topamusement voor een lage prijs.