Prima uitgebroede thriller

Over het boek

'Ik ben vaak banger voor de levenden dan voor de doden'

Lilith van Winckel heeft haar medicijnenstudie niet afgemaakt maar komt toch goed terecht als assistente bij lijkschouwingen. In haar privéleven heeft zij het slechter getroffen. Op het oog een modelhuwelijk met een modelman en modelkinderen, achter de voordeur barst het mentale en fysieke geweld los. Liefde? Daar is geen sprake van. In elke opzicht. Jim is gewoon een ploert van een vent. En haar kinderen haten haar.

Het boek opent met een paar verhaallijnen, die later feilloos in elkaar vallen. De proloog , over een vrouw die groupie wenst te worden van een gevangene. En we maken kennis met inspecteur Karin Zachée die de moord onderzoekt in een stinkende garage waarbij het slachtoffer met een brandblusser tot moes is geslagen. De drie vriendinnen van vroeger, Lilith, Charlotte en Nina, die op de koude Noordzee op een ijskoude boot het eens worden en tot een akkoord komen.

In een paar bladzijden zet de auteur de toon

Zij doet dat in een kalme, ingehouden, rustige schrijfstijl. Het scenario is geraffineerd. De plot is uiterst precies en met veel gevoel voor details uitgewerkt. Het boek is volstrekt helder en transparant ondanks de wisselingen in tijdlijn van de zomer van 2015 tot het najaar van 2017.Het camerawerk is prima verzorgd. Behoorlijk snel wisselende shots van de persoon in beeld. Het is altijd duidelijk wie aan het woord is en wiens gedachtespinsels gespuid worden.

Het enige wat in negatieve zin opvalt is het (te) lieve, naïeve en bedeesde taalgebruik in situaties waarin normaliter met krachttermen gesmeten wordt. Het had best wat harder, ruwer en rauwer mogen zijn op bepaalde momenten. Het doet niets af aan de kwaliteit van het verhaal.

Pat Craenbroek heeft uitermate dankbaar gebruik gemaakt van haar baan als gerechtsarts. Dit levert uitermate boeiende beschouwingen op. Zoals over de leeftijden van degenen die op de snijtafels terecht komen maar ook de mooie discussie tussen vrouwen en mannen over de vrouwelijkheid of mannelijkheid van de dood. Dit soort zijlijntjes geven het boek een duidelijke meerwaarde.
Opvallend is het vermogen van de schrijfster om zeer empathisch te werk te gaan. Er gebeurt nogal wat in dit boek. En waar nodig wordt een deken van invoelende beschrijvingen over de personen in kwestie heen gelegd zonder dat dit leidt tot sentimentele drama’s.

Verraad, moord en wraak zijn de ingrediënten van het boek volgens de flaptekst. Het is veel meer geworden dan dat. De schrijfster heeft het zich heel moeilijk gemaakt naar het einde toe maar is er in geslaagd een volkomen logisch slot te creëren. Met als toetje een geweldige epiloog

Een handleiding, genaamd ‘How to murder your husband for dummies’ zou de ondertitel kunnen luiden voor dit zinderende debuut. Het zou ook zo maar een fantastisch scenario voor een hele goede serie op Netflix kunnen zijn.

Chapeau.

9/10 oftewel 4,5 sterren.