aanrader!

Ik mocht de proef lezen van Bloedsteen door Bernice Berkleef.
Bedankt Bernice en The House of Books voor het proef exemplaar.

Ella krijgt de schrik van haar leven als ze in allerijl door de politie wordt opgepakt in haar woning.
Ze heeft geen flauw benul van wat er gaande is.
Op het politiebureau wordt haar juwelensmokkel ten laste gelegd.
Ook haar vader, Benjamin is opgepakt. Samen zouden ze verantwoordelijk zijn voor het smokkelen van juwelen en edelstenen vanuit Indonesië en de verkoop in Nederland en België.

Benjamin is al aardig op leeftijd en als hij een hartaanval krijgt van alle heisa, overleeft hij dit dan ook niet.

Als Ella naar huis mag en daar het onderzoek mag afwachten, staat haar vriend Jord net op het punt om met zijn spullen te vertrekken.

Tot overmaat van ramp heeft ook Ella’s werkgever geen vertrouwen meer in haar en is ze dus in één klap haar vader, baan en vriend kwijt.

Veel tijd om op adem te komen heeft Ella niet.
Haar vaders advocaat in Indonesië wil graag zijn huis en bankrekening overhevelen aan Ella, gezien zij zijn enige erfgenaam is.
Ze vertrekt naar Jakarta om haar vaders erfenis te regelen, maar bij een onschuldig tripje blijft het helaas niet.

Het verhaal begint met een kijkje in het leven van Benjamin, wat gelijk heel veel over hem verteld. We krijgen een goed beeld van wie Benjamin was.
Ook geeft dit meteen een glimp van waar het verhaal heen zal leiden.
Het is niet gelijk super spannend, maar maakt je zeker nieuwsgierig.
Ella blijkt niet veel over haar vader, en zeker niet over zijn leven in Indonesië, te weten. Ook over zijn tijd in het Jappenkamp tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft Benjamin nooit kunnen praten en het is alleen maar gissen voor Ella, wat er zich daar heeft afgespeeld.

“Benjamin weet nu dat het onzin is om de hel te vrezen die na de dood mogelijk op de loer ligt. De hel is hier op aarde.”

Zij komt in een sneltreinvaart terecht in een milieu en cultuur waar ze niks van weet.
Het gevoel van Emma, jegens haar vader maar ook de mensen die ze leert kennen in Indonesië is goed voelbaar.
Ook de omgeving is goed verwoord zodat je er een compleet beeld van kan maken.

Het verhaal kabbelt wat voort waarin Ella op zoek gaat naar antwoorden, maar er gebeurt genoeg om je toch bij de les te houden.

Bloedsteen vind ik ook heel informatief.

Over kampen waar de Duitsers de Joden heen brachten is veel geschreven, maar over de Jappenkampen wordt minder vertelt.
Ik had zelf dan ook geen idee van wat zich er destijds afgespeeld heeft.

Voor mij was het dus echt een origineel verhaal, iets wat ik nog niet gelezen had en mij verraste.

Je hebt al gauw een idee van het plot, maar dit blijkt toch net iets anders te zitten. Op het einde lijkt er geen uitweg meer mogelijk en krijg je het, net als Ella, benauwd.

Een verhaal waar je snel inzit, dat je meevoert naar Indonesië met al zijn pracht en praal, maar waar je dieper dan de oppervlakte moet kijken.