verrassend

Meisje van me door Ilse Ruijters heb ik mogen lezen voor de Hebban Thrillerprijs 2020. Bedankt Hebban en Ambo Anthos voor het recensie-exemplaar.

Meisje van me was totaal niet wat ik ervan verwachte.
Ik lees voordat ik een boek begin geen achterflap en ga er zo blanco mogelijk in. Natuurlijk heb je toch altijd een idee of een gevoel waar het heen gaat, maar bij Meisje van me bleek ik totaal niet goed te zitten.
Wat in mijn geval heel positief was!

Als Emma, het dochtertje van Tom en Amber, verdwijnt met haar draagmoeder komen er gelijk allerlei gevoelens naar voren.
De wanhoop van Amber breekt je hart en ook Tom is radeloos.
Er gaan meteen een hoop scenario’s door je hoofd en je vraagt je af hoe dit in vredesnaam mogelijk is.

Tom is een Goeroe.
Hij is eigenaar van de Mindset Academy en Amber is zijn muze.
Maar gelijk staat me dat tegen.
Tom komt om in de positiviteit en zweverige uitspraken.
Ik kan me niet vinden in hun lifestyle en erger me ook aan Amber die in alles lijkt mee te gaan wat Tom doet en zegt.
De verdwijning van Emma is natuurlijk de grote lijn in het verhaal maar naast Tom en Amber komen er nog meer personages langs.
Ook deze zijn allemaal goed uitgewerkt waardoor je meteen een afkeer of een goed gevoel bij ze hebt.
Soms is het wat moeilijk om precies te volgen over welk personage het gaat, ook door de wisselingen van perspectief, maar langzaam wordt alles duidelijk.

Het plot was super uitgedacht, origineel en goed uitgevoerd.
Toch komt er nog even een irritatie doorschemeren: het ongeloof en de denkwijze van mensen.
Maar ook dit laat zien dat alles goed uitgewerkt is, omdat ik me inleef in het verhaal en de personages.