Een waargebeurde reis op zee vol spanning en avontuur.

Voor de leesclub op Hebban mocht ik Zwarte golven lezen, bedankt dat ik mee mocht doen.
Het boek sprak mij het meest aan omdat het verhaal waargebeurd is.
Ik lees veel, vooral thrillers en een waargebeurde thriller heb ik nog niet eerder gelezen.
Het verhaal gaat over Tim, die heel reislustig is en zo veel mogelijk uit het leven wil halen, voordat hij gaat studeren en “het echte leven” begint.
Nadat hij Julia op een rondreis heeft leren kennen en zij hem belt en uitnodigt om mee op zeilreis te gaan, hoeft hij dan ook niet lang na te denken.
Tim heeft geen zeilervaring, maar dat is geen probleem, Julia weet het een en ander van zeilen en Robert, de eigenaar van de boot, is een ervaren zeiler die Tim, en ook Julia, graag op sleeptouw neemt.
De boot van Robert moet van Nederland, naar Corfu gebracht worden.
Maar wat begon als een mooi avontuur, slaat al snel om in een ander soort avontuur.
Tim komt er al snel achter dat Robert niet helemaal is wie hij zegt dat hij is.
Er volgen vele momenten van ongeloof, spanning en sensatie.
Het boek is mij voor mij niet echt een thriller, maar hij is wel heel spannend en ik wilde ook steeds doorlezen om erachter te komen hoe het nu verder gaat.
Als ik me er dan ook nog even van bewust werd dat dit waargebeurd is, steeg de spanning weer.
“Dit kan toch niet?!” Heb ik vaker gedacht, maar ja, dit is echt zo gegaan.
Het gaf voor mij wel een extra lading aan het verhaal, want heel eerlijk: als dit non-fictie was geweest had ik het een stuk minder spannend gevonden.
Wat ik ook heel erg leuk vind is dat de hoofdstukken allemaal een naam hebben, het is wat anders dan de normale nummering. Ook kan je op deze manier de reis heel goed volgen, nu ben ik helemaal niet goed in topografie dus het zei mij persoonlijk niks, maar als je een beetje weet wat waar ligt is het goed bij te houden.
Het verhaal komt tot een einde, en we krijgen ook nog een “hoe gaat het nu met”-gedeelte waar Tim en Julia elkaar een aantal jaren later nog eens ontmoeten en de reis nog eens bespreken.
Want dit was toch echt niet hoe het had moeten gaan.
Toch blijf ik nog met veel vragen zitten: Hoe zit het met? Waarom deed hij dit?
Ik blijf een beetje achter met een gevoel alsof ik de clou van een mop niet snap.