Het boek werd op sites voorgesteld als een ‘nieuwe bloedstollende case voor Hannah Maes’. Persoonlijk zou ik het niet echt bloedstollend noemen. In de laatste hoofdstukken werd het inderdaad spannender naarmate Hannah dichter in de buurt kwam van de waarheid, de dader van de verkrachting maar in de meeste hoofdstukken van het boek waren er geen spannende gebeurtenissen, waardoor het weer langdradig werd.
Het verhaal begint bij Riet Verhelst, een klasse volle, elegante vrouw, die aangifte heeft gedaan bij de politie van Gent omdat haar dochter Billie Steegmans vermoedelijk verkracht is. Het achtjarige meisje is haar maagdenvlies verloren, heeft inwendige kwetsuren en heeft naar alle waarschijnlijkheid een besmetting met candidiasis. Verdere informatie is er niet omdat Billie niets wil lossen. Hannah Maes, hoofdinspecteur van de sectie zeden, en haar collega’s weten niet hoe ze deze zaak het beste aanpakken. Ze ondervragen alle mannen waar Billie met in contact komt. Ze zoeken op de muziekschool en op de scouts maar veel nieuwe informatie komt er niet aan het licht. Sommige beginnen te denken dat er helemaal niets gebeurt is met Billie maar Hannah blijft geloven in het instinct van de moeder. Omdat de zoektocht naar nieuwe informatie blijft duren, is het boek naar mijn mening nogal langdradig. Net op het moment dat het team vast zit, doet Hannah een ontdekking. Op dit punt wordt er wel spanning opgebouwd. De gebeurtenissen naar de ontknoping volgen elkaar snel op. Ik moet wel zeggen dat het einde geen grote verassing was ookal zou dit wel de bedoeling moeten zijn. De dader werd in het begin van het boek omschreven als een ‘nette man’, geen type dat een kind zou misbruiken maar toch komt dit niet echt onverwacht. De wijze van de verkrachting was dan weer wel choquerend en barbaars. Het politieteam slaagt er dus in de verkrachter te ontmaskeren waardoor het boek een gesloten einde heeft.