Harry Potter de derde

Tegen Harry zin in, moet hij ook voordat hij het derde jaar op Zweinstein kan beginnen doorbrengen bij zijn oom en tante aan de Ligusterlaan in Klein Zanikem.
Door een klein magisch ongelukje, loopt hij weg bij zijn oom en tante. Hij wordt opgehaald door de Collectebus en naar de Lekke Ketel gebracht. Onderweg komt hij erachter dat massamoordenaar Sirius Zwarts is ontsnapt. Maar is Sirius daadwerkelijk wel wie men zegt dat hij is?
Lees het in Harry Potter en de gevangene van Azkaban!

Citaat uit Harry Potter en de gevangene van Azkaban: blz 294:
Ik wil Harry en Hermelien graag even alleen spreken, onderbrak Perkamentus hem. Cornelis, Severus, Poppy - zouden jullie ons alleen willen laten?
Professor! Sputterde Madame Plijster hem tegen. Ze hebben verzorging nodig, rust -'
Dit kan helaas niet wachten, zei Perkamentus. Ik sta erop.
Met samengeknepen lippen marcheerde madame Plijster naar haar kantoortje en sloeg de deur met een klap dicht. Droebel keek op het grote gouden horloge dat aan zijn vest hing.
De dementors kunnen ieder moment komen, zei hij. Laat ik ze maar opwachten. Ik zie je boven wel, Perkamentus.
Hij liep naar de deur en hield die open voor Sneep, maar die verroerde zich niet.
U gelooft toch hopelijk geen woord van dat verhaal van Zwarts? fluisterde Sneep, die Perkamentus strak aankeek.
Ik wil Harry en Hermelien graag even alleen spreken, herhaalde Perkamentus. Sneep deed een stap in de richting van Perkamentus.
Zwarts heeft op zijn zestiende al aangetoond dat hij tot moord in staat is, siste hij. Dat bent u toch niet vergeten, professor? I bent toch niet vergeten dat hij ooit geprobeerd heeft mij te vermoorden?
ER mankeert niets aan mijn geheugen, Severus, zei Perkamentus zacht.

Harry Potter en de gevangene van Azkaban leest weg als een trein. Het is grappig geschreven, je voelt bij sommige delen zelfs iets hartverwarmends door je heen gaan.
Ik denk dat niemand meer om Harry Potter heen kan. De magie in Harry Potter heeft mijn wereld op zijn kop gezet en iets magisch gegeven. Waarom Harry Potter me elke keer toch zo aangrijpt, weet ik niet, ik kan mijn vinger er gewoon niet op leggen.
Maar wat hij meemaakt en hoe hij daarmee omgaat grijpt je gewoon aan. De boeken worden ook steeds dikker.
Je zit ook zo in het verhaal en mij laat het meevoeren naar de wereld van magie, vriendschap, maar ook van intriges, maar wel begrijpelijk gelezen, zodat het kind en volwassenen kan boeien, erg knap schrijfwerk.