Lezersrecensie
De zesde van Harry Potter
Harry krijgt op de Ligusterlaan vlak voor het begin van zijn zesde schooljaar een brief van Perkamentus dat hij hem bij de Duffelingen op komt halen. Wat is er zo belangrijk dat hij NU moet langskomen en dat het niet kan wachten tot Harry op Zweinstein is gearriveerd?
Citaat uit Harry Potter en de halfbloed prins: blz 33:
Harry Potter snurkte luid. Hij had bijna vier uur in een stoel naast het slaapkamerraam zitten kijken hoe het buiten langzaam donker werd en was uiteindelijk in slaap gevallen met zijn wang tegen de kille ruit, zijn bril scheef en zijn mond wijdopen.
Het mistige waas dat zijn adem achterliet op het raam fonkelde in de oranje gloed van de straatlantaarn en in het kunstlicht leek zijn gezicht kleurloos, zodat hij er spookachtig uitzag onder zijn warrige bos zwart haar.
De kamer lag vol spullen en een hoop rommel. De grond was bezaaid met uilenveren, klokhuizen en snoeppapiertjes, spreukenboeken waren her en der verspreid tussen de gekreukelde berg gewaden op het bed en een slordige stapel kranten lag in een lichtplas op het bureau.
De kop van één van de kranten schreeuwde:
HARRY POTTER: DE UITVERKOREN?
Niet raar dat als Harry ouder wordt, hij steeds meer in het verhaal lijkt te groeien. Waar ik in Harry Potter en de steen der wijzen het idee krijg dat Harry geholpen word door de kennis van Hermelien. Lijkt hij nu steeds beter te weten wat hij doet.
Je merkt dat het plot eraan begint te komen. Vragen als is Severus sneep wel wie hij zegt dat hij is?
Waarom neemt professor Perkamentus Harry mee op zoektocht naar rare dingen? En waar wil professor Perkamentus graag dat Harry vrienden wordt met professor Slakhoorn?
Allemaal vragen waar je in dit boek antwoord op krijgt. Maar of het de antwoorden zijn die we willen horen.
Regelmatig vind ik mezelf bij verschillende hoofdstukken op het puntje van mijn stoel. En zeg ik oh nee doet dat nou niet. Na 5 boeken leef je echt wel mee met de jongen die bleef leven.
Lukt het hem ook deze keer weer om uit de handen van Voldemort te blijven?
Citaat uit Harry Potter en de halfbloed prins: blz 33:
Harry Potter snurkte luid. Hij had bijna vier uur in een stoel naast het slaapkamerraam zitten kijken hoe het buiten langzaam donker werd en was uiteindelijk in slaap gevallen met zijn wang tegen de kille ruit, zijn bril scheef en zijn mond wijdopen.
Het mistige waas dat zijn adem achterliet op het raam fonkelde in de oranje gloed van de straatlantaarn en in het kunstlicht leek zijn gezicht kleurloos, zodat hij er spookachtig uitzag onder zijn warrige bos zwart haar.
De kamer lag vol spullen en een hoop rommel. De grond was bezaaid met uilenveren, klokhuizen en snoeppapiertjes, spreukenboeken waren her en der verspreid tussen de gekreukelde berg gewaden op het bed en een slordige stapel kranten lag in een lichtplas op het bureau.
De kop van één van de kranten schreeuwde:
HARRY POTTER: DE UITVERKOREN?
Niet raar dat als Harry ouder wordt, hij steeds meer in het verhaal lijkt te groeien. Waar ik in Harry Potter en de steen der wijzen het idee krijg dat Harry geholpen word door de kennis van Hermelien. Lijkt hij nu steeds beter te weten wat hij doet.
Je merkt dat het plot eraan begint te komen. Vragen als is Severus sneep wel wie hij zegt dat hij is?
Waarom neemt professor Perkamentus Harry mee op zoektocht naar rare dingen? En waar wil professor Perkamentus graag dat Harry vrienden wordt met professor Slakhoorn?
Allemaal vragen waar je in dit boek antwoord op krijgt. Maar of het de antwoorden zijn die we willen horen.
Regelmatig vind ik mezelf bij verschillende hoofdstukken op het puntje van mijn stoel. En zeg ik oh nee doet dat nou niet. Na 5 boeken leef je echt wel mee met de jongen die bleef leven.
Lukt het hem ook deze keer weer om uit de handen van Voldemort te blijven?
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Janine's bookadventures
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
