Recensie Een keukenmeidenroman

Ik heb het boek aangevraagd bij de uitgever ter recensie. Het boek verschijnt deze week volgens het persbericht. Ik ben hier erg benieuwd naar!
Edit: in 2010 gelezen en gerecenseerd. Dit was mijn recensie:
Wat een geweldig mooi boek. Het onderwerp is niet mooi: het gaat over de verhoudingen tussen blanke vrouwen en hun zwarte huishoudsters in Jackson Mississippi begin jaren 60 van de vorige eeuw. Het is de tijd dat Rosa Parks in de bus op een plek ging zitten die alleen voor blanken bestemd was en weigerde op te staan; Martin Luther King houdt zijn vredesmars en John F. Kennedy wordt vermoord.

Het boek vertelt de verhalen van Aibileen en Minny, twee zwarte hulpen en Miss Eugenia Phelan, bijgenaamd Skeeter, een blanke jonge vrouw die met verbijstering aanziet hoe haar vriendinnen omgaan met hun hulpen. Zelf is ze een beetje een buitenbeentje, mede heb ik het idee omdat ze buiten alle schoonheidsidealen valt. Ze wil niet buigen voor de dwang van wat hoort en stelt vragen bij wat ze ziet. Met name haar vriendin Hilly is het prototype van de slechte blanke bazin die er alles aan doet om de scheiding tussen blank en zwart zo groot mogelijk te houden.

Skeeter wil schrijfster worden en bedenkt een plan om zwarte hulpen te interviewen over hun leven als huishoudster in een blank gezin. Wanneer een uitgeefster in New York wel oren naar het boek heeft, moet ze het alleen nog zien uit te voeren. Als eerste vraagt ze Aibileen die na lang aarzelen ja zegt. Het kost Aibileen heel veel moeite om andere hulpen bereid te vinden hun verhaal te vertellen. Doodsbang zijn ze; wat zullen de gevolgen zijn wanneer uitkomt dat ze over hun bazen hebben verteld? Maar na een laatste geval van onterecht ontslag stromen de vertelsters toe en schrijft Skeeter haar boek. De verhalen zijn ontroerend en schrijnend maar ook vol humor en warmte.

Het boek wordt verteld vanuit het gezichtspunt van de drie hoofdpersonen: Aibileen, Minny en Miss Skeeter. Daardoor krijg je iedere keer een nieuwe kijk op de gebeurtenissen. Aibileen is de gehoorzame onderdanige hulp die voor het huishouden en de kinderen van miss Leefote zorgt. Zij uit zich in geheime verhaaltjes aan de dochter van Miss Leefote. Minny is veel uitgesprokener en raakt juist daardoor steeds weer in de problemen. En Skeeter is een jonge vrouw op de drempel van een nieuw tijdperk: de tijd van de hippies en de korte rokken. Ze weigert te doen wat van meisjes van haar stand verwacht wordt en kiest uiteindelijk voor zichzelf.

Ik vond het een erg mooi boek met mooie karakters. Ondanks zijn bijna 500 bladzijden leest het boek als een trein en is het uit voor je er erg in hebt. Maar het gekke is dat ik op de een of andere manier wat spectaculairders had verwacht: een grote apotheose of zoiets. Die is er niet, maar er is wel de voldoening te weten dat alle drie de vrouwen op hun eigen manier voor de rest van hun leven het heft in eigen hand nemen.

Ik vind de titel en de cover van het boek trouwens geen recht doen aan het boek. Het klinkt een beetje als een slechte boeketreeks en dat is het absoluut niet. Het is een prachtige roman die een betere titel waardig is. Waarom niet gewoon de originele titel The Help vertaald? En qua cover wordt de plank naar mijn mening helemaal mis geslagen; het geeft een frivole indruk die hier niet aan de orde is.