Bijna perfect debuut

De eerste 200 bladzijden van deze voortreffelijke thriller gebruikt Hayes om heel nauwgezet de pionnen klaar te zetten voor het grote gebeuren. De lezer weet dan precies wie en wat de hoofdpersonen zijn. In de nasleep van de Twin Towers-ramp gaat vervolgens het gas erop en ontvouwt zich een uitermate geslepen plot.

Het boek leest als een ouderwetse spionageroman. De spanningsboog is bijna de hele tijd hoog gespannen - soms reëel, soms onderhuids - en Hayes bouwt heel subtiel perfect enkele ontspanningsmomenten in. De plot is gruwelijk realistisch, zeker bezien in het kader van het terroristische geweld van deze tijd. De uitwerking is perfect; ik heb geen losse eindjes kunnen ontdekken.

Enig minpunt is dat de hoofdpersoon wel erg vaak in een laatste zin bij een hoofdstuk bedenkt dat hij iets niet direct in de gaten heeft gehad of ergens te laat aan heeft gedacht. Dat zijn observaties die op den duur gaan irriteren en niets toevoegen aan het verhaal, zelfs niet om de spanning te verhogen.
Afgezien daarvan is 'Ik ben Pelgrim' een bijna perfect debuut (er moet toch iets voor verbetering vatbaar blijven :-)). Ik ben heel benieuwd of de auteur dit hoge niveau in een nieuw boek (dat zal verschijnen onder de titel 'Het jaar van de sprinkhaan') door kan zetten.