Typisch Tubbergen?

Ik werd bij het lezen heen en weer geslingerd tussen verschillende thema's: het zwijgen over pijnlijke zaken, de vader-zoon verhouding, vriendschap, de invloed van nieuwkomers, bindingsangst, de teloorgang van een dorp. Naar het einde toe verandert er iets dat ik niet echt verwacht had: er komt een criminele, nietsontziende factor in het spel. Waarbij hebzucht, misdaad, meedogenloze afrekeningen en wraakzucht een grote rol gaan spelen. Ook dit hoort blijkbaar bij de teloorgang van het land van zijn jeugd. Voor Paul hoeft het dat allemaal niet meer. Of is dit de stem van Tommy Wieringa die hierin doorklinkt?
Soms lees ik dat anderen het boek maar saai vonden tot er eindelijk iets spannends stond te gebeuren in de laatste hoofdstukken. Voor mij had dit slotakkoord echter niet gehoeven. Zoals ik al schreef: het ging me om de setting. Het dorp in een grensstreek, de mensen en hun onderlinge verhoudingen, de vreemden die komen en weer gaan, de teloorgang: een traag verhaal over een langzaam uitstervend en uitdovend dorp. Verteld in aansprekende beelden en via ontroerende scenes. Waarin niet alles gezegd wordt, maar wel begrepen. Meer hoeft dat voor mij niet te zijn.
Hele recensie lezen? Zie: https://mijnboekenkast.blogspot.nl/2018/05/tommy-wieringa-de-heilige-rita.html