Een bijzondere kerstnovelle

De twee levens worden tegenover elkaar gezet. Dat van de jonge, pasgetrouwde man tegenover dat van de net gepensioneerde weduwe. De voorbereidingen voor het kerstmaal in afwachting van de schoonouders tegenover de zelfverkozen eenzaamheid van een kerstavond met herinneringen aan die van 5 jaar geleden, toen haar echtgenoot stierf. Beiden zetten muziek op: hij vrolijke kerstliedjes (een CD gekregen bij 3 pakken koffie) op aandringen van zijn vrouw, hoewel hij een hekel heeft aan de teksten en de muziek. Zij een langspeelplaat met de Weihnachtskantaten van Bach, omdat ze die op die gedenkwaardige kerstavond ook draaide en de tekst zo toepasselijk is.

En dan valt de stroom uit. Dat brengt in beide huizen het nodige teweeg, maar zorgt er ook voor dat deze twee levens niet meer tegenover elkaar staan, maar samenkomen. Meer kan ik er niet over zeggen, om het plezier in het lezen niet te bederven.
Het eerste deel vond ik spannender dan het tweede. De teksten van de kerstliedjes die de ergernis oproepen van de jongeman zijn bekend en maken daarmee een deel van het meevoelen uit. Het klassieke stuk van zijn buurvrouw ken ik niet en de vele regels die daaruit geciteerd worden (in het Duits) zijn weliswaar begrijpelijk, maar hebben toch, voor mij althans, een geringere gevoelswaarde, dan voor wie ze mee kan zingen. En daardoor werd dat soms wat teveel van het goede. Wat zich in het huis van de weduwe afspeelde was al dramatisch genoeg.

Na de twee delen volgt nog een krantenbericht. Dat zou het antwoord moeten zijn op het open einde van beide verhalen. Maar of het dat ook is?
Wie de rest van mijn recensie wil lezen, kan hier terecht:
http://mijnboekenkast.blogspot.nl/2014/12/stefan-brijs-twee-levens-een.html