Complex verhaal

Twee middelbare scholieren uit verschillende milieus ontwikkelen een complexe relatie met elkaar. Vrijwel iedereen lijkt hun relatie te accepteren, behalve zijzelf. Gedurende hun studententijd in Dublin trekken ze elkaar aan, stoten elkaar af en ontwikkelen (soms destructieve) relaties met anderen. Zullen ze ooit bij en tot elkaar komen?

Wat een ontzettend complex boek! Dit bedoel ik niet in de zin dat het verhaal ingewikkeld in elkaar zit, integendeel, Ik weet alleen nog steeds niet zo goed wat ik er nu van moet vinden.
Ik ergerde me in eerste instantie al aan de zinnen waarin gesproken werd. Waar zijn in hemelsnaam de leestekens gebleven? Het gaf mij de hele tijd het gevoel dat ik in iemands hoofd zat (‘denkt hij/zij nu of wordt er iets gezegd?’). Ik heb regelmatig een paar zinnen terug moeten lezen hierdoor, en dat haalde me uit een flow. Oké, het went maar blij word ik er niet van. Er zit vast een gedachte achter, maar dat ontgaat mij volledig. Voor mij voelde het als taalverarming.
Ik werd gedurende het boek heen en weer geslingerd tussen ergernis en sympathie voor de hoofdpersonen. De eerste helft voelde ik sympathie voor Marianne en ergerde ik me aan Connell, halverwege draaide dat gevoel zich 180 graden om. Dat leest niet fijn. Natuurlijk kan het zo zijn dat een onsympathiek personage achteraf heel erg blijkt mee te vallen of andersom. Dat kan horen bij de ontwikkeling van een karakter van een persoon, maar hier voelde dat heel erg gekunsteld aan.
Ook bekroop mij op een gegeven moment zelfs het gevoel van ‘kan het nu dan niet één keer normaal’? Nee dus!

Tja, ik weet het dus niet zo. Is het een goed boek? Nee! Is het een slecht boek? Nee, dat zal ik nooit zo snel zeggen. Het verhaal pakte me alleen nergens echt. Menselijke relaties kunnen complex zijn, maar er zijn schrijvers die dat in mijn ogen beter kunnen vangen.
Het las wel snel, wanneer je eenmaal aan de stijl gewend bent.
Maar voor mij kwam het niet verder dan ⭐️⭐️.