Van een langzaam begin naar een spannend einde!

‘Het Vijfde Seizoen is een genrebrekende roman over klimaatverandering, rassenscheiding en onderdrukking in een wereld waarin meedogenloze natuurkrachten complete beschavingen wegvagen. In Het Vijfde Seizoen volgen we drie vrouwen met een speciale gave die de natuur kunnen beïnvloeden, maar ook aardbevingen kunnen veroorzaken. Damaya, een jong meisje dat wordt getraind om het Koninkrijk te dienen; Syeniet, een ambitieuze jonge vrouw die zich verplicht moet voortplanten met haar verbitterde en angstaanjagende mentor; en Essun, een moeder die op zoek is naar de vader die haar zoontje vermoordde en hun dochter ontvoerde vlak nadat een nieuw Seizoen een diepe kloof door het land trok.’

Ondanks dat ik er vrij blind in ben gegaan, heb je toch altijd stiekem wel bepaalde verwachtingen van een boek. Bij dit boek verwachtte ik dat ik onmiddellijk in het verhaal gezogen zou worden en het in één ruk uit zou lezen. Dit is echter niet gebeurd. Ik vond het erg moeilijk om het verhaal te volgen aan het begin en durf best te zeggen dat ik het vreselijk vond om elke avond dit boek weer te moeten pakken. Totdat ik bij het punt aankwam waarop de knop omging en ik ineens begreep hoe het verhaal in elkaar zat.

De schrijfster is heel speels omgegaan met perspectiefwisselingen, flashbacks en de keuze voor de verteller (vertelperspectief). Het vertelperspectief was misschien wel het meest vreemde aan dit boek. Ik vond het erg lastig om de jij-vorm te lezen, omdat ik dit simpelweg niet ben gewend. Ik heb het hele verhaal door eigenlijk wel moeite gehad met de schrijfstijl. Het is denk ik vooral gewenning, want ik merkte wel dat het steeds makkelijker te lezen en te begrijpen werd. Mede door de vele verzonnen en vreemde woorden was het geen makkelijk boek om door te komen. (Het boek zal voor doorgewinterde fantasy lezers een stuk makkelijker zijn om te begrijpen.)

Als ik het boek niet met de leesclub had gelezen, dan was ik waarschijnlijk na een paar hoofdstukken wel gestopt. Een boek moet mij echt aantrekken en als het niet fijn leest, dan kan ik er moeilijk in verder lezen. Toch ben ik heel blij dat ik heb doorgelezen. Ik wil niet zeggen dat ik het het beste boek ooit vond, maar ik vond het verhaal interessant genoeg om door te lezen. De schrijfster heeft dan ook terecht een Hugo Award voor dit boek gewonnen, want aan creativiteit heeft N.K. Jemisin geen tekort.