Goed uitgewerkte personages

De zilverweg van Stina Jackson is het beste Zweedse boek in alle genres van 2018 en heeft nog diverse prijzen gewonnen. Stina woont sinds 2006 in Denver, Colorado maar komt oorspronkelijk uit het noorden van Zweden.

Er spelen twee verhaallijnen, het ene gaat over Meja die met haar moeder in het desolate deel van Zweden komt te wonen, en de ander over Lelle, de vader van Lina die drie jaar daarvoor plotseling verdween terwijl ze op de bus stond te wachten. Lelle struint ’s nachts de vele zijwegen en plekken naast de Zilverweg af, op zoek naar zijn dochter. Hij had haar bij de bushalte afgezet, maar daarna was er geen spoor meer van haar te vinden. Hij zet alles op alles om haar te vinden. De politie heeft het opgegeven omdat er geen bruikbare sporen te vinden waren. Maar als er dan nog een meisje verdwijnt die wel erg veel op Lina lijkt, probeert Lelle er alles aan te doen om beiden terug te vinden. En natuurlijk de dader.
Het boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel leer je Lelle en Meja goed kennen. Het boek heeft geen hoofdstukken maar er wordt door een sterretje aangegeven dat het over een ander personage of tijdsbeeld gaat. Het verhaal wordt goed verteld waardoor je de onmacht van Lelle voelt en je de beslissingen die Meja neemt kan begrijpen. In het tweede deel komt het meisje aan het woord dat vermist is. Er zijn wederom geen hoofdstukken, maar dit leest eigenlijk wel prettig er wordt niets afgesloten, maar het is één lang verhaal.

Het boek is goed geschreven, waardoor je je in kan leven in de omgeving en de personages. Het enige puntje van kritiek en dat werd bijna ergernis, waren de vele sigaretten die gerookt werden. Op een gegeven moment is het niet meer weg te leggen en komt de plot deels onverwacht.