Een zeer goed vervolg en wederom een bijzonder en origineel verhaal

Samenvatting van het verhaal
Roan Storm bezoekt een opera met een Ath’vacii als ster. Dat zou een jaar daarvoor absoluut onvoorstelbaar zijn geweest. Sinds de nieuwe Bloedwet van Roan Storm is aangenomen, begeven de Ath’vacii zich vrij onder het volk, net zoals hun menselijke soortgenoten met als voorwaarde dat ze zich aan de Bloedwet houden. Raadsheer Eisenwoud heeft het voor elkaar gekregen om de nieuwe wet betreffende het bloed in zijn voordeel te laten werken en wel op zo'n manier dat het juist Roans streven om mensen te beschermen tegen het bloed tegenwerkt.

Persoonlijk worstelt Roan met het feit dat hij nu een Ath’vacii is en onsterfelijk. Alle Ath’vacii dragen een leegte met zich mee en Roan bespeurt de eerste sporen ervan in zichzelf: een gat dat door niets of niemand kon worden opgevuld. Hij weigert eraan toe te geven en probeert zijn menselijkheid vast te houden. Dit blijkt echter steeds moeilijker. Daarnaast heeft Roan nog andere zaken aan zijn hoofd: zijn grote liefde Maïa gaat een verstandshuwelijk aan met Victoire, een man die ze al van kindsbeen af aan kent. Roan komt er ook achter dat bloedpulver gratis onder de menselijke bevolking wordt uitgedeeld en Roan vindt dit een zeer gevaarlijke ontwikkeling. Hij wil dat het bloed van mensen en Ath’vacii gescheiden blijft. Al gauw neemt de drang naar bloedpulver bij mensen alleen maar toe en blijkt dat het bloedpulver niet meer voldoende is voor hen en krijgt de bloeddorst de overhand. De Ath’vacii zijn niet meer veilig. Waren zij vroeger de jager en de mens de prooi, nu zijn de rollen omgedraaid.


Conclusie
Het boek bestaat, net als het eerste boek, wederom uit vier delen. Elk deel heeft één woord als titel en beschrijft waar dat deel over zal gaan. Ik vind dit een aangename indeling qua lezen.

In de eerste paar pagina's heeft Sophia Drenth de kern van het eerste boek “Bloedwetten – Vonnis” op zo’n vloeiende manier verwerkt in het verhaal dat het leest als onderdeel van dit verhaal en je gelijk weer op de hoogte bent waar “Bloedwetten – Vonnis” over ging en hoe het eindigde.

Dit boek begint ermee dat Roan Storm een opera bezoekt waar een Ath’vacii de ster van het optreden is. Dat zou een jaar daarvoor absoluut onmogelijk zijn geweest. Dit stuk is direct pakkend. Het is namelijk dermate goed beschreven dat ik het gevoel had dat ik erbij was. Ik voelde de verontwaardiging van Roan Storm. In dit eerste deel van het boek legt de schrijfster de basis voor het verdere verloop van het verhaal. Enkele bekende personages uit het eerste boek, zoals enkele Ath’vacii, komen terug en nieuwe personages worden geïntroduceerd. Sophia Drenth heeft reeds in het eerste boek sterke personages geschapen. In dit deel krijg je nog meer inzicht in hun karakters. Zoals Katine LaSoeur, dit is een personage dat ik steeds meer ga waarderen, ondanks het feit dat ze een sluwe Ath’vacii is, die overal haar voordeel uit probeert te halen. Ze heeft iets over zich waardoor ik haar ondanks alles sympathiek vind.

Naarmate je verder leest stijgt de spanning. Er vinden een aantal belangrijke en vooral boeiende gebeurtenissen plaats. Het verhaal komt dan in een stroomversnelling en het is moeilijk om het boek aan de kant te leggen. Elk personage schijnt er een eigen agenda op na te houden en de zaken waar Roan mee te maken krijgt, worden van kwaad tot erger.

Het boek is spannend, intrigerend en zit boordevol heerlijk politiek gekonkel. Deze verhaallijnen zijn boeiend om te volgen. Elk personage heeft zo zijn eigen redenen op een bepaalde positie proberen te bemachtigen. De belangrijkste daarvan is uiteraard het hebben van macht. Sophia Drenth is fantasierijk in het beschrijven van manieren van wat mensen ervoor over hebben om dit te bereiken.

Graag geef ik dit bijzondere boek, dat niet zomaar bij één genre is onder te brengen, 4 sterren.