Goed en origineel debuut

Vanaf het eerste hoofdstuk is het verhaal pakkend vanwege de mysterieuze brief die Imogen ontvangt en de humorvolle en vlotte manier van schrijven.
De schrijfster laat vanaf het eerste moment zien dat ze zich zich goed in kan leven in het leven van 16- jarige tieners. De personages zijn sterk en geloofwaardig neergezet. Naast Imogen heb ik erg genoten van de tweeling, die op een leuke, plagende manier met elkaar omgaat. Cera was mijn minst favoriete personage, ik vond deze modeliefhebster net iets te overdreven. Mijn favoriete personage is Aeon, een van de tweeling. Zij heeft een heerlijk open karakter en is een behoorlijk temperamentvolle meid. Haar onderlinge grapjes met haar broer Milo zijn ook een genot om te lezen. De diverse romances die ontstaan in de groep zijn leuk en vooral lief om over te lezen. Ik denk dat elke lezer zich kan herkennen in deze beginnende verliefdheden.
Morgan Blade schrijft op een manier dat je een goed beeld kunt vormen van de personages en hun omgeving. Vooral de onderlinge conversaties zijn een genot om te volgen vanwege de humor en af en toe sarcastische ondertoon. Wat ik jammer vind, is dat deze gesprekken vooral binnen de groep van de negen vrienden en enkele andere karakters binnen het verhaal blijven. Er is weinig tot geen interactie met de andere (nieuwe) leerlingen. Zij komen alleen terloops aan bod tijdens het verhaal, zoals gedurende de strijd tegen de sirenen.
Morgan Blade heeft op een indrukwekkende wijze heel natuurlijk de Griekse mythologie verwerkt in deze YA. Het is vernieuwend en door deze insteek verrassend om te lezen. Naast dat het een spannend verhaal is, steek je al spelenderwijs zaken op uit de Griekse mythologie, zonder dat het belerend overkomt.
In het begin maak je kennis met veel personages, waardoor je even je hoofd erbij moet houden. Als alle personages geïntroduceerd zijn, bestaat de uiteindelijke groep uit negen leerlingen, net zoveel als dat er muzen zijn en elk verbonden aan één van de negen muzen. Ik begrijp dat negen vrienden een logische keus is, door de verbintenis aan de negen muzen, maar desondanks moest ik af en toe even goed nadenken wie ook alweer welke vaardigheden had en bij welke muze hoorde. Om zich goed voor te bereiden tegen een eventuele nieuwe aanval van de sirenen, krijgen de negen leerlingen de mogelijkheid om elk hun eigen specifieke vaardigheid te trainen. Het is voor de lezer, naast dat dit spannende avonturen zijn om te lezen, ook een mooie gelegenheid de personages goed te leren kennen. De schrijfster heeft elk van hen een duidelijk eigen karakter gegeven en dat gecombineerd met het feit dat elk personage een speciale specifieke vaardigheid heeft, maakt dat je elk groepslid goed leert kennen. Dit vergroot de herkenbaarheid en na verloop van tijd schrikt het grote aantal personages je niet meer af.
Ik vond het einde helaas wat teleurstellend. Eerlijk gezegd had ik het einde eerlijk gezegd wat spectaculairder verwacht en meer betrokkenheid van de negen personages zelf aangezien deze negen tijdens het gehele verhaal zo'n belangrijke rol spelen. Aan het einde van het boek wordt aangegeven dat dit niet de enige strijd was en dat de negen nog meer avonturen zullen gaan beleven en dat er nieuwe uitdagingen zullen gaan komen. Deze uitdagingen wil ik graag lezen, want het boek “Het geheim van de Helikon” is ondanks het vreemde einde zeker de moeite waard om te lezen.

Muse Academy en het geheim van Helikon krijg van mij 3 sterren.