Hoge verwachtingen

beneden peil,Déjà vu speelt zich grotendeels af in Frankrijk. De 27-jarige journaliste Eva Lambregts vindt dat ze volkomen onterecht wordt ontslagen bij de krant waarvoor ze werkt. Om enigszins tot rust te komen besluit ze haar vriendin Dianne, woonachtig in Frankrijk, een week eerder dan afgesproken te bezoeken. Dianne lijkt echter van de aardbodem verdwenen. Ze beantwoordt haar e-mails niet, telefoontjes worden doorgeschakeld naar haar voicemail en op sms'jes reageert ze evenmin. Hoewel dit alles Eva niet echt lekker zit, besluit ze toch de lange autorit naar Frankrijk te maken. Als Eva het huis van haar vriendin betreedt, is deze in geen velden of wegen te bekennen. Eva probeert uit te zoeken waar haar vriendin uithangt, maar de plaatselijke bevolking werkt haar flink tegen. Er gebeuren vreemde taferelen op en rondom het landgoed waar Eva verblijft. De plaatselijke politie is druk met het oplossen van een brute moordzaak waarbij een vrouwelijke buurtgenoot op koelbloedige wijze in het bos is omgebracht. Hierdoor besteden zij geen aandacht aan Eva's meldingen. Eva overweegt om terug te keren naar Nederland maar ziet hier vanaf aangezien haar vriend naar Frankrijk is gekomen om haar gezelschap te houden zolang Dianne wegblijft. Was ze maar wel naar huis gegaan...
Esther Verhoef heeft de afgelopen jaren vele meesterwerkjes afgeleverd, zowel solo als samen met haar man onder het pseudoniem Escober. Ze behoort dan ook niet voor niets tot de top van Nederlandse thrillerauteurs. Déjà vu voldoet echter niet geheel aan de verwachtingen. Het verhaal begint uitnodigend en naarmate het vordert wordt het beter en beter. Pas vanaf de tweede helft gaat het fout. De spanning is dan ver te zoeken en het verhaal sukkelt verder in de richting van een nogal voorspelbare ontknoping. De omgeving daarentegen is realistisch uitgewerkt. Het wonderschone Franse landschap is met verve omschreven, waardoor je je gemakkelijker in het verhaal kunt verplaatsen. Hoofdpersonage Eva Lambregts komt nogal onecht over door de onmenselijke keuzes die ze keer op keer maakt. Al kun je met een hoofdpersonage dat geen risico's durft te nemen natuurlijk geen geslaagde thriller schrijven. Milieuactivisme speelt een prominente rol, maar helaas is dit op een ietwat saaie manier in het verhaal verweven. De ontknoping is dan ook niet Verhoef waardig. De cover van het boek ziet er, zoals we van Esther Verhoef gewend zijn, wederom aantrekkelijk uit. In dit geval een misleidende factor.