Mooi verhaal, leest als een trein

Toen ik de aankondiging van dit buzzboek zag en de korte samenvatting van het boek had gelezen dacht ik: "Dit boek wil ik lezen." Na een tijdje kreeg ik ineens een mailtje dat ik 1 van de 50 gelukkigen was om dit boek te mogen lezen en er over te mogen "buzzen". Dit heb ik dan ook veelvuldig gedaan op Twitter.

Op 1 januari ben ik meteen begonnen met lezen in het boek, want ik wilde natuurlijk ook meteen beginnen om mijn Reading Challenge te behalen voor dit jaar (40 boeken). Het boek begon erg aangenaam en ik vond de schrijfstijl erg scherp en de humor leuk. Het boek begint met de eerste kennismaking tussen Vera, hulpverleenster, en Neeltje, de moeder van Binnert. Deze ontmoeting is zeer komisch beschreven, waardoor je meteen in het verhaal zit. Een groot pluspunt wat mij betreft, want ik vind boeken waarbij het even duurt voordat ik in het verhaal zit vaak moeilijk om te lezen.

Merijn de Boer beschrijft de verschillende personages erg goed. Aan moeder Neeltje had ik meteen een hekel. Zo'n moeder die haar kind erg beschermt en hem nog als een klein kind/baby behandelt. Verder heeft ze een beetje een zieke geest qua denken. Dan is er natuurlijk Binnert. De autistische man die erg beschermt wordt door zijn moeder. Hij is wereldvreemd en doet zijn kennis op door onder andere het lezen van boeken en het kijken van films. Hij kent alleen 't Jagthuys en wat er bij hoort, maar in de grote boze buitenwereld is hij nooit geweest. Dat hij in een klein wereldje leeft wordt mooi geïllustreerd door het feit dat hij weet hoeveel mensen hij ooit ontmoet heeft en wie dit waren. Binnert vond ik een sympathiek personage. Ondanks dat hij zo wereldvreemd is, is hij erg intelligent en heeft hij een duidelijke kijk op dingen. Als laatste belangrijkste persoon is er Vera, de "hulpverleenster". Vera is vanaf het eerste moment al geïnteresseerd in Binnert, als ze bij zijn moeder op gesprek komt en hij achter het gordijn staat. Vera wil net als moeder Neeltje, Binnert voor zichzelf hebben, tot op het ziekelijke af. Hiervoor gaat ze erg ver, ook in het pushen van Binnert, waardoor ik vaak medelijden kreeg met Binnert.

Het kleine thrillerelement in het boek, over het personage Rianne, vond ik erg origineel en grappig uitgewerkt, vooral de anticlimax in dit gedeelte van het verhaal. Je verwacht er heel veel van, maar uiteindelijk blijkt het niet heel erg boeiend te zijn. Daarom vond ik dit stukje misschien wel erg leuk verzonnen en uitgewerkt in het verhaal.

Enig minpuntje aan het boek vond ik het einde: dit had van mij wel wat beter/uitgebreider uitgewerkt mogen worden. Nu was het verhaal voor mijn gevoel ineens afgelopen, terwijl het van mij zeker nog wel langer had mogen duren.

Al met al vond ik het een prachtig verhaal, heeft Merijn de Boer een heerlijke schrijfstijl en heb ik me meer dan vermaakt met dit boek. Dat is de reden dat ik het 4* geef.