Neem een paar invloedrijke mannen uit het bedrijfsleven, die elkaar kennen van een kostschool, en die in deze tijd op de kostschool met nog een aantal jaargenoten de nodige dingen hebben gedaan die, ook nu nog, het daglicht niet kunnen verdragen. Doe daarbij een jaargenote, die ook van deze groep deel uitmaakte, maar die nu op wraak uit is, en je krijgt De Fazantenmoordenaars, het tweede deel van de Serie Q.

Carl Mørk, hoofd van de Afdeling Q, vindt een zaak op zijn bureau, of eigenlijk is het zijn assistent Assad, waarbij al iemand is berecht en veroordeeld. Deze zaak hoort dus eigenlijk niet bij deze afdeling thuis, immers Afdeling Q is er voor de zogenaamde cold cases. De vraag is nu hoe het dossier dan toch bij hen terecht is gekomen. Ze gaan ondanks dat dit geen "cold case" is toch op onderzoek uit, zeker wanneer Mørk het verbod krijgt om met deze zaak verder te gaan, bijt hij zich er in vast. Het gaat om een zaak uit 1987, waarbij een broer en een zus om het leven zijn gebracht in een vakantiewoning. Al snel blijkt dat er ten tijde van het onderzoek flinke fouten zijn gemaakt. Is de juiste man wel veroordeeld? Hij was de enige van de groep die geen rijke ouders had maar dankzij een studiebeurs naar de kostschool kon. Nu blijkt hij opeens wel over een behoorlijke som geld te beschikken. En waarom leeft de wraakzuchtige jaargenote tegenwoordig op straat?

Genoeg ingrediënten om er een spannende thriller uit te laten komen. Toch viel dit deel mij enigszins tegen in vergelijking bij deel 1. Aan de spanning lag het niet, het zal eerder het gevoel zijn geweest dat ik kreeg bij de jachtpartijen en het misbruik van dieren. Dit is iets dat mij ontzettend tegen de borst stuit, en daarom vond ik het best vervelend dat er redelijk uitgebreid over geschreven werd.

Dit tweede deel is ook zelfstandig te lezen. Zit op zich weer prima in elkaar en de spanning bouwt wel op. Het slot was niet heel verrassend maar dat doet niets af aan de spanning van dit boek.