Prettig verhaal

Tijdens zijn vakantie geniet Poirot eens per week in een Londens restaurantje van een voortreffelijke maaltijd en dito koffie. Eigenlijk is het een etablissement waar hij liever niet komt maar de koffie en het eten maken alles goed.

Wanneer Poirot op zijn vaste avond zit te wachten totdat zijn diner geserveerd wordt komt er een dame binnen die doodsbang lijkt voor iets of iemand. Volgens haar zal het recht zegevieren wanneer zij dood is. Nadat zij deze woorden uitgesproken heeft vertrekt zij weer, Poirot in verwarring achterlatend. Wanneer later die nacht blijkt dat er drie mensen zijn vermoord in een Londens hotel, kan Poirot het toch niet laten zich er mee te bemoeien. Vooral niet omdat er een heel vreemde aanwijzing is achtergelaten.

Dit was een prettig verhaal om te lezen. Het roept ook wel een bepaalde sfeer op maar Agatha Christie is het niet. En dat hoeft ook niet want Sophie Hannah is geen Christie. Acties als deze ontstaan doorgaans alleen omdat de uitgever er geld in ziet. Een auteur kan het beter niet doen, het is vrijwel onmogelijk om in de geest van een andere auteur te schrijven, er zullen altijd verschillen zijn. Dat doet zowel Agatha Christie als Sophie Hannah geen goed. Daarom: leuke poging, prettig verhaal maar hier kan het beter bij blijven. Hannah is er te goed voor.