Lezersrecensie
Een knaller van formaat met een onverwachte plottwist!
Één mysterie, duizend vragen. Als ze me zouden vragen om ‘De moord op Roger Ackroyd’ samen te vatten in één zin, zou ik geen betere vinden als deze. Een boek vol verrassingen en nieuwe ontdekkingen, geschreven met een vlotte pen, is absoluut waard gelezen te worden en daar dan ook positief over becommentarieerd te worden. Weinig mensen zouden het haar nadoen en daar heb ik dan ook alleen maar lovende woorden voor.
De moord op Roger Ackroyd, in 1926 geschreven in het Engels en in 2014 vertaald naar het Nederlands, is één van de vele, goed geschreven boeken van de befaamde schrijfster Agatha Christie. 66 detectiveromans, 20 toneelstukken, 150 kortverhalen en nog zoveel meer heeft ze op haar naam staan. Ze verschenen niet alleen in het Nederlands, maar ook in 107 andere talen. We kunnen dus wel stellen dat haar naam en haar boeken wereldwijd gekend zijn. Ze wordt immers niet voor niets ‘de koningin van de misdaad’ genoemd en ook het feit dat ze de bestverkopende auteur aller tijden is, laat zien wat deze vrouw allemaal in haar mars heeft. De omvang van het aantal detectiveverhalen die ze geschreven heeft, laat merken dat ze niet bang is voor het schrijven van een thriller, een duidelijke reden waarom dit boek mooi aansluit bij haar andere werken. Het boek won nog geen prijzen, maar is uiterst belangrijk in de geschiedenis van de Literatuur. Nooit eerder was een plottwist zo onverwacht en zo ongezien en als jullie dit boek zelf zouden lezen, zouden jullie begrijpen waarom. Het verhaal speelt zich af in King’s Abbot, een klein dorpje waar slechts twee huizen van belang zijn, ‘Fernley Park’, eigendom van Roger Ackroyd en ‘Kings Paddock’, een huis dat toebehoort aan wijlen Mrs. Ferrars. Deze laatstgenoemde is teruggevonden, nadat ze succesvol zelfmoord heeft gepleegd. Ze werd namelijk gechanteerd voor de moord op haar echtgenoot die ze begaan had. Roger Ackroyd was erg gesteld op Mrs. Ferrars en hij geloofde dan ook niet dat ze hem had achtergelaten zonder enige boodschap. Hij wist dat ze gechanteerd werd en zou op een rustige avond te weten komen wie deze persoon was. Helaas was dit allemaal niet zo vanzelfsprekend en voor hij de brief kon opendoen, was hij al dood, vermoord beter gezegd. Het boek omvat een hele zoektocht naar zowel de moordenaar als de chanteur, als dit al één en dezelfde persoon was. Ralph Paton, kapitein en zoon van Roger Ackroyd had verschillende geldproblemen, iets wat hem niet tegoed doet in het verhaal. Daarom wordt gepensioneerd detective Hercule Poirot op de zaak gezet en samen met dokter Sheppard onderzoeken ze de misdaad. Het verhaal neemt verschillende wendingen, maar er is geen ontkomen aan, onze meesterdetective komt alles te weten.
De Moord op Roger Ackroyd is een detectiveroman, een boek dat gaat over een dader en zijn motieven. ‘Wie heeft de moord gepleegd?’ ‘Waarom heeft hij dit gedaan en wat waren zij motieven?’ dit zijn enkele van de vele vragen die je je in het begin van het boek stelt en die uiteindelijk ook worden opgelost naarmate het boek vordert. Dokter Sheppard is degene die ons op de hoogte houdt van alles wat er gedurende het boek gebeurt. Het verhaal is ook geschreven door zijn ogen, maar dit maakt het absoluut interessant om te lezen, omdat je dezelfde gedachten creëert als deze doodnormale man. Door de toch wel simpele en ietwat jeugdige schrijfstijl is het volgen van het verhaal veel gemakkelijker, wat het ook leuker maakt om verder te lezen. We moeten niet steeds nadenken over moeilijke woorden en daardoor lijkt het boek ook veel alledaagser dan het werkelijk is. Dit klinkt misschien vreemd, maar er komen regelmatig alledaagse aspecten terug, waarover we niet zo vaak nadenken. Zo hebben we bijvoorbeeld het hoofdstuk waarbij iedereen rond de tafel zit er gezegd wordt dat elk van hen iets verbergt. Gedurende het boek worden deze geheimen dan één voor één op tafel gegooid, door ze te vertellen aan onze wereldberoemde detective of aan de man die gedurende het verhaal de rechterhand is van onze meesterdetective, namelijk dokter Sheppard. Ook de volgorde van het verhaal, zonder echte flashbacks of flashforwards heeft een bijdrage om de mensen verder te laten lezen. Er wordt soms wel eens een verwijzing gedaan naar het verleden, maar dit is slechts kort, zoals bijvoorbeeld het voorval met de stoel dat gedurende het verhaal steeds terugkomt. De reden waarom Agatha Christie dit boek geschreven heeft, is om te tonen dat iedereen een slechte kant heeft en iedereen dingen verbergt voor elkaar. Ze toont ons dat we onszelf vragen moeten stellen en verder moeten denken, want de waarheid laat misschien soms op zich wachten, maar ze komt uiteindelijk toch altijd uit. Dit is een belangrijke les die ze ons meegeeft, samen met een schitterend verhaal.
Dit boek is absoluut één van mijn favoriete volwassenenboeken. Het is schitterend om te merken dat je onbewust meegezogen wordt in het verhaal. Agatha Christie weet ons steeds mee te slepen in de manier van denken van een alledaags persoon, maar op het moment dat je overtuigd bent van de schuld van één van de personages, komt onze détective Hercule Poirot weer met een nieuwe schuldige op de proppen. Zo neemt het verhaal steeds nieuwe wendingen, wat het aangenaam maakt om verder te lezen. Het boek leest als een trein door de vlotte schrijfstijl die de auteur hanteert en elke bladzijde staan er nieuwe verrassingen te wachten, van de eerste tot en met de laatste pagina. Het enige wat ik soms miste, was de gedetailleerd uitgeschreven achtergrond, waardoor ik me een volledig beeld zou kunnen voorstellen. Ondanks dit kleine minpuntje was het zeker mogelijk het boek als een film in mijn hoofd te laten afspelen. Zoals eerder aangehaald waren er ook alledaagse kenmerken aanwezig, zoals het hoofdstuk rond de tafel en de scène met de stoel die steeds terugkeert, waarbij de butler opmerkt dat de stoel een tiental centimeter verschoven is.
Ik kan alvast stellen dat ‘De moord op Roger Ackroyd’ al mijn verwachtingen heeft ingelost. Agatha Christie is bekend over verschillende generaties, doordat het Engelse boek geschreven is in 1926. Dit maakte het lezen nog spannender dan het boek al was. De oorzaak hiervan is dat naar mijn mening de manier waarop ze vroeger keken naar moorden en hun motieven verandert is ten opzichte van nu. Ik vond dit boek zeker aangenaam om te lezen, een echte aanrader voor iedereen die houdt van een goed detectiveverhaal.
De moord op Roger Ackroyd, in 1926 geschreven in het Engels en in 2014 vertaald naar het Nederlands, is één van de vele, goed geschreven boeken van de befaamde schrijfster Agatha Christie. 66 detectiveromans, 20 toneelstukken, 150 kortverhalen en nog zoveel meer heeft ze op haar naam staan. Ze verschenen niet alleen in het Nederlands, maar ook in 107 andere talen. We kunnen dus wel stellen dat haar naam en haar boeken wereldwijd gekend zijn. Ze wordt immers niet voor niets ‘de koningin van de misdaad’ genoemd en ook het feit dat ze de bestverkopende auteur aller tijden is, laat zien wat deze vrouw allemaal in haar mars heeft. De omvang van het aantal detectiveverhalen die ze geschreven heeft, laat merken dat ze niet bang is voor het schrijven van een thriller, een duidelijke reden waarom dit boek mooi aansluit bij haar andere werken. Het boek won nog geen prijzen, maar is uiterst belangrijk in de geschiedenis van de Literatuur. Nooit eerder was een plottwist zo onverwacht en zo ongezien en als jullie dit boek zelf zouden lezen, zouden jullie begrijpen waarom. Het verhaal speelt zich af in King’s Abbot, een klein dorpje waar slechts twee huizen van belang zijn, ‘Fernley Park’, eigendom van Roger Ackroyd en ‘Kings Paddock’, een huis dat toebehoort aan wijlen Mrs. Ferrars. Deze laatstgenoemde is teruggevonden, nadat ze succesvol zelfmoord heeft gepleegd. Ze werd namelijk gechanteerd voor de moord op haar echtgenoot die ze begaan had. Roger Ackroyd was erg gesteld op Mrs. Ferrars en hij geloofde dan ook niet dat ze hem had achtergelaten zonder enige boodschap. Hij wist dat ze gechanteerd werd en zou op een rustige avond te weten komen wie deze persoon was. Helaas was dit allemaal niet zo vanzelfsprekend en voor hij de brief kon opendoen, was hij al dood, vermoord beter gezegd. Het boek omvat een hele zoektocht naar zowel de moordenaar als de chanteur, als dit al één en dezelfde persoon was. Ralph Paton, kapitein en zoon van Roger Ackroyd had verschillende geldproblemen, iets wat hem niet tegoed doet in het verhaal. Daarom wordt gepensioneerd detective Hercule Poirot op de zaak gezet en samen met dokter Sheppard onderzoeken ze de misdaad. Het verhaal neemt verschillende wendingen, maar er is geen ontkomen aan, onze meesterdetective komt alles te weten.
De Moord op Roger Ackroyd is een detectiveroman, een boek dat gaat over een dader en zijn motieven. ‘Wie heeft de moord gepleegd?’ ‘Waarom heeft hij dit gedaan en wat waren zij motieven?’ dit zijn enkele van de vele vragen die je je in het begin van het boek stelt en die uiteindelijk ook worden opgelost naarmate het boek vordert. Dokter Sheppard is degene die ons op de hoogte houdt van alles wat er gedurende het boek gebeurt. Het verhaal is ook geschreven door zijn ogen, maar dit maakt het absoluut interessant om te lezen, omdat je dezelfde gedachten creëert als deze doodnormale man. Door de toch wel simpele en ietwat jeugdige schrijfstijl is het volgen van het verhaal veel gemakkelijker, wat het ook leuker maakt om verder te lezen. We moeten niet steeds nadenken over moeilijke woorden en daardoor lijkt het boek ook veel alledaagser dan het werkelijk is. Dit klinkt misschien vreemd, maar er komen regelmatig alledaagse aspecten terug, waarover we niet zo vaak nadenken. Zo hebben we bijvoorbeeld het hoofdstuk waarbij iedereen rond de tafel zit er gezegd wordt dat elk van hen iets verbergt. Gedurende het boek worden deze geheimen dan één voor één op tafel gegooid, door ze te vertellen aan onze wereldberoemde detective of aan de man die gedurende het verhaal de rechterhand is van onze meesterdetective, namelijk dokter Sheppard. Ook de volgorde van het verhaal, zonder echte flashbacks of flashforwards heeft een bijdrage om de mensen verder te laten lezen. Er wordt soms wel eens een verwijzing gedaan naar het verleden, maar dit is slechts kort, zoals bijvoorbeeld het voorval met de stoel dat gedurende het verhaal steeds terugkomt. De reden waarom Agatha Christie dit boek geschreven heeft, is om te tonen dat iedereen een slechte kant heeft en iedereen dingen verbergt voor elkaar. Ze toont ons dat we onszelf vragen moeten stellen en verder moeten denken, want de waarheid laat misschien soms op zich wachten, maar ze komt uiteindelijk toch altijd uit. Dit is een belangrijke les die ze ons meegeeft, samen met een schitterend verhaal.
Dit boek is absoluut één van mijn favoriete volwassenenboeken. Het is schitterend om te merken dat je onbewust meegezogen wordt in het verhaal. Agatha Christie weet ons steeds mee te slepen in de manier van denken van een alledaags persoon, maar op het moment dat je overtuigd bent van de schuld van één van de personages, komt onze détective Hercule Poirot weer met een nieuwe schuldige op de proppen. Zo neemt het verhaal steeds nieuwe wendingen, wat het aangenaam maakt om verder te lezen. Het boek leest als een trein door de vlotte schrijfstijl die de auteur hanteert en elke bladzijde staan er nieuwe verrassingen te wachten, van de eerste tot en met de laatste pagina. Het enige wat ik soms miste, was de gedetailleerd uitgeschreven achtergrond, waardoor ik me een volledig beeld zou kunnen voorstellen. Ondanks dit kleine minpuntje was het zeker mogelijk het boek als een film in mijn hoofd te laten afspelen. Zoals eerder aangehaald waren er ook alledaagse kenmerken aanwezig, zoals het hoofdstuk rond de tafel en de scène met de stoel die steeds terugkeert, waarbij de butler opmerkt dat de stoel een tiental centimeter verschoven is.
Ik kan alvast stellen dat ‘De moord op Roger Ackroyd’ al mijn verwachtingen heeft ingelost. Agatha Christie is bekend over verschillende generaties, doordat het Engelse boek geschreven is in 1926. Dit maakte het lezen nog spannender dan het boek al was. De oorzaak hiervan is dat naar mijn mening de manier waarop ze vroeger keken naar moorden en hun motieven verandert is ten opzichte van nu. Ik vond dit boek zeker aangenaam om te lezen, een echte aanrader voor iedereen die houdt van een goed detectiveverhaal.
1
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
