Het laatste verhaal van Mina Lee

Recensie van:
Het laatste leven van Mina Lee
Originele titel: The last story of Mina Lee
Auteur: Nancy Jooyoun Kim
Nancy Jooyoun Kim debuteert met Het laatste verhaal van Mina Lee, een roman over familie en het gevoel ergens thuis te zijn. Haar korte verhalen en essays verschenen onder meer in The Los Angeles Review of Books en Guernica. Ze groeide op in Los Angeles en woont daar nu samen met haar gezin.
Wijze van lezen: Boekenfans Leesclub o.l.v. Els Ebraert & Stefanie Rls
Uitgever: Harper Collins
Genre: roman
Quote: Intens mooie roman waarbij ik door de ogen van een Koreaanse mocht kijken in hun cultuur. Onvergeetlijk.
Voor het lezen:
De rode kleur van de cover doet Oosters en daardoor warm en mysterieus aan. De Aziatische vrouw zie je aan de achterkant. Wie is het ? Waarom het laatste verhaal wat is er gebeurd? Het maakt zeer nieuwsgierig.
Ik kende de auteur niet.
Ik heb haar op Facebook opgezocht en gelezen wat de Reese Wotherspoon leesclub over haar vertelde. Die waren allemaal lovend. Ik was zeer geïnteresseerd in Korea en de Koreaanse cultuur. De taal etc. Omdat je daar als Westerling weinig van mee krijgt. Ook was ik geïnteresseerd in het leven van Mina Lee. Wat is haar overkomen en hoe wordt dat in een verhaal gegoten. De informatie op de achterflap maakte me vooral nieuwsgierig. Is Mina Lee van de aardbodem verdwenen en waarom? Of is ze naar rustiger oorden gegaan om even op adempauze te komen. Kortom wat zal haar dochter ontdekken?
Ik hoop op een volledige inkijk in het leven van Mina Lee. Haar persoonlijkheid, haar voorkeuren en wat haar niet aanstaat. Hoe de verhouding met haar dochter is. Waarom. Heeft Margot geen vader die zichtbaar is? Waarom woont Margot zover weg van haar moeder? Door een getroubleerde band of omdat zij haar vleugels uit wilde slaan. Wie is Margot?
Mijn leesbeleving:
De karakters zijn prima uitgewerkt en evalueren later in het verhaal. De hoofdpersoon Mina Lee leren we kennen vanaf het moment dat zij terecht komt in Amerika. We lezen hoe zij is opgegroeid in Korea en hoe zij is gevormd. Vooral door de dingen in het leven die zij meegemaakt heeft.
Hoe Mina met vallen en opstaan integreert in Amerika. Met behulp van een Koreaanse kennis. Dat het Koreaanse eten haar verwarmt en troost. Maar ook het contact met andere Koreanen. En mensen van andere culturen. Die warme vriendschappen, het er voor elkaar zijn en voor elkaar waken en zorgen ontroerden mij diep. Ook het leven van dochter Margot leren we beter kennen door haar gedachten aan vroeger. De verstikkende band met haar moeder die enkel van haar wilde houden en zorgen dat ze goed terecht kwam. Margot die zich diep schaamde voor de armoede en niet Koreaans wil leren of met de Koreaanse cultuur wil horen. Maar zich toch ook troost door te genieten van Koreaans eten. Hoe Margot het leven van haar moeder door middel van gevonden spullen overziet. Wie was haar vader? Hoe ontmoette haar moeder die? De hoofdstukken met daarboven jaargetal en naam van de persoon wie het betreft vind ik mooi. Net alsof ze tot de lezer spreken. Het taalgebruik is heel feeëriek. Als Margot haar moeder gedetailleerd tekent en in haar oogopslag van alles van waarde vindt. En het terugkomende Koreaanse eten, de cultuur die kilometers ver van Korea troost, warmte en hoop geven om door te zetten.
Ik vond de schrijfstijl zeer beeldend. Je bevind je echt in het verhaal. Ik liep met Mina mee maar haar werk. Ik zat bij Margot in de auto. Verder is het taalgebruik heel poëtisch: iets rauws zoals de dood van geliefden vergelijken met de vallende bladeren. Voorbeeld: pag. 187 Maar het was nog maar herfst. Een seizoen van vergankelijkheid. En wanneer ze aan die bomen dacht, aan hoe ze er nu uit moesten zien-het verzadigde helderrood- zag ze alleen het bloed voor zich dat over de weg moest zijn gelopen nadat een roekeloze automobilist, met plankgas op weg naar zijn werk, haar gezin had neergemaaid. Van het beschrijven van het samen eten liep het water mij in de mond.
De karakters zijn goed uitgewerkt. Ze komen op papier tot leven. Je houdt van ze of je haat ze. Je leert ze goed kennen doordat ze met verleden en heden goed geïntroduceerd worden.
Maar het is een compliment aan de auteur. Zij heeft de karakters op een zeer beeldende en indringende wijze uitgewerkt en zo overgebracht op de lezer. Dan heeft ze de emoties van de karakters goed uitgewerkt. Die raken mij als lezer.
Ik vond de wisselingen in tijd en verhaal van beide kanten van Margot en Mina hoe zij beide tegen de wereld en de situatie aankijken vanuit hun eigen referentie kader en achtergrond erg mooi. Eigenlijk een soort van reizen door elkaars verleden en heden.
De schrijfstijl vind ik aangenaam deze is duidelijk maar ook meeslepend. De woorden worden mooi gebruikt om emotie bloot te leggen. Het kruipt onder je huid, grijpt vast en laat niet los.
Ook is de schrijfstijl filmisch en meeslepend. Een volgend boek van deze auteur ga ik zeker lezen.
De plot zag ik niet aankomen. Dat is goed gedaan vind ik.
Het was een boeiend boek dat me alsmaar deed door lezen. Me diep ontroerde. Me boos maakte omdat alles in een mensenleven zo meedogenloos verdrietig kan zijn. Maar ook bij Margot waarom die schaamte voor je afkomst die armoede, je moeder? Die ondanks alles het beste met je voor heeft. De slechte werk omstandigheden, iemand willen zijn in een land die jou niet met open armen ontvangt. Het inkijkje in de Koreaanse cultuur. Met het volgens mij lekkere eten. De saamhorigheid.
Een verdrietig gevoel zo van Margot is nu helemaal alleen. Maar ook erg mooi omdat ook zij te maken krijgt met een ontluikende opbloeiende liefde.
Ik had zo’n soort verhaal nog niet eerder gelezen dus voor mij uniek. Mijn vragen van voor het lezen zijn in ruime mate beantwoord.
Mijn mening:
De opbouw, de beeldende schrijfstijl, de goed uitgewerkte karakters, de introductie van de Koreaanse cultuur, de geloofwaardige wisselingen tussen verleden en heden. Het spelen met taal om het zo mooi mogelijk te vertellen. Het verhaal dat onder je huid kruipt, je emoties raakt. Je niet los wil laten. Je laat nadenken over je eigen familiebanden. Ik heb intens genoten en vond het jammer dat het verhaal uit was.
Ik geef 5 sterren.
Hopelijk kan de auteur mij in de toekomst weer aangenaam verrassen met een nieuw boek.
Boekenfans, Stefanie en Els bedankt voor de leesclub. Ook hier heb ik van genoten. Samen discussiëren met de andere lezers en elkaars meningen leren kennen maakten het verhaal nog levendiger en rijker.