Lezersrecensie
De IJsselbrief
Recensie van:
De IJsselbrief
Auteur:
Bertina Mulder (1962) is webredacteur en mede-eigenaar van een huisartsenpraktijk. In 2016 debuteerde ze met haar roman Wisselwerking. Met haar tweede boek, de Marsthriller De rode magneet, genereerde ze in 2018 landelijke media-aandacht. In 2019 verscheen haar misdaadroman De Veluwse verdwijning. Meer info: www.bertinamulder.nl
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij Neckar in ruil voor mijn recensie
Uitgeverij: Neckar
Genre: roman
Cover en flaptekst:
Op de cover een prachtige zonsondergang over een weids water. De kleuren blijven me boeien, ontroeren en verrassen door de intense pure schoonheid ervan.
Een mysterieuze maar krachtige flaptekst
Quote:
Pagina 10:
Life is a movie because that’s all we know.
There is no handbook.
We are destroyed and then we rebuild. That’s human nature, right?
Do you know what you are doing? I surely do not.
This all seems pointless.
Maybe the beauty of this world will keep me going.
Good luck out there.
Mandy.
Mooie teksten:
‘Ik denk, dus ik ben.’ Een uitspraak van Descartes.
Maar wat als je denken door dementie wordt aangetast wie ben je dan nog?
Ik denk, maar wie ben ik?
Ze dacht, maar wie was ze?
Het verhaal:
Veerman Werner van het Deventer pontje vist een fles uit de IJssel met daarin een in het Engels geschreven brief, ondertekend door ene Mandy. De tekst doet vermoeden dat ze worstelt met haar bestaan. ‘We are destroyed and then we rebuild. That’s human nature, right?’ Wie is de vrouw achter de filosofische zinnen? Maak kennis met de mysterieuze briefschrijfster en volg de brief van Mandy naar Werner.
Bij het schrijven van De IJsselbrief liet de auteur zich inspireren door de waargebeurde vondst van de flessenpost en de vraag die iedereen zich stelde: ‘Wie is Mandy?’ Ze componeerde feiten en fictie tot een roman met een filosofische ondertoon.
Mijn leesbeleving:
Via de Facebook pagina Boeken toer, lezen en recenseren van onbekende auteurs onder beheer van Attie Dotinga, maakte ik via het boek De Veluwse verdwijning kennis met Bertina Mulder.
Wat een prachtig beeldende schrijfstijl hanteert de auteur ook nu weer in dit boek, De IJsselbrief. Gebeurtenissen vloeien moeiteloos in elkaar over en boeten nergens in aan geloofwaardigheid of kracht.
De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt waardoor je snel een band met hen opbouwt. Alsof ik overal bij was, ze kon aanraken en daadwerkelijk deelnam aan alle gesprekken. En van hetzelfde schitterende ongerepte vergezicht mocht genieten. En van de flora en fauna van het gebied rondom de IJssel.
Toen ik de tekst van Descartes las:
‘Ik denk, dus ik ben.’ Een uitspraak van Descartes.
en daaronder de zin over dementie, trof dit me tot in het diepst van mijn ziel.
Maar wat als je denken door dementie wordt aangetast wie ben je dan nog?
De enerzijds filosofische benadering en anderzijds de uitmuntende maar confronterende beschrijving van hoe de binnenwereld van een persoon met beginnende dementie verandert is zo herkenbaar.
Herkenbaar omdat ik het in mijn familie en naaste omgeving veelvuldig meegemaakt heb.
Zelf heb ik Niet Aangeboren Hersenletsel waardoor met name mijn korte termijn geheugen zeer problematisch is in mijn dagelijks leven als vrouw, partner en moeder. Ook de continue moeheid, overprikkeling, zelfoverschatting en de vaak moedeloze gevoelens en de daaruit voortvloeiende woede omdat dingen niet lukken zijn niet gemakkelijk. Ik herkende dus veel raakvlakken met dementie.
En de diepe sporen die het nalaat niet eens alleen bij degene die het overkomt. Maar ook bij familie leden en vrienden. Tragisch en verdrietig vond ik de gedeelten die ik las over Mandy als ze zich bewust werd van wat haar allemaal nog te wachten stond.
Maar toch genoot ik ook van de momenten dat Mandy haar leven overdacht. Zo metaforisch en filosofisch diepgaand mooi. Haar levensgeluk met haar grote liefde en het resultaat van hun liefde hun dochter. De kordate manieren om vast te willen leggen wat anders als zand door haar vingers verdwijnt. Haar humor, haar liefde en steun voor mensen om haar heen die het moeilijk hebben. Zo bewonderingswaardig als je weet dat Mandy het zelf ook niet makkelijk heeft.
Dit is een puur, heftig, rauw, indringend, minutieus uitgekristalliseerd verhaal hoe het monster dat dementie heet zijn meedogenloze tentakels vastgrijpt aan alles wat altijd zo vanzelfsprekend was.
Het opgeven van zelfstandigheid en het durven toegeven dat het minder gaat. Hulp vragen daar waar je het het liefste zelf wilt kunnen.
De plot kwam voor mij onverwacht maar is wel met dezelfde oog voor detail en schoonheid geschreven. Nadat ik het boek uit had moest ik wel even bijkomen van alle emoties.
In de toekomst hoop ik nog meer boeken van Bertina Mulder te mogen lezen en recenseren.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
De invalshoek en het zorgvuldig opgebouwde verhaal van een “message in a bottle” vind ik origineel en zeer sterk. Stapje voor stapje openbaart zich een leven. Met alle diepte en hoogtepunten. Met vallen en opstaan. Met goedbedoelde bemoedering maar ook het de herkenning van machteloze woede. Woede omdat je het zelf best nog wel kunt terwijl het meest tragische is dat je met rasse schreden wordt ingehaald door de waarheid.
De waarheid dat je geest zal worden gewist. Net als de handeling als je met format all definitief de harde schijf wist. Meedogenloos onomkeerbaar.
Ook de overdenkingen van Mandy in hoeverre je in deze levenssituatie nog met volledig bewustzijn zo lang mogelijk op een waardige manier de touwtjes in eigen handen kunt houden vond ik op een integere en respectvolle wijze beschreven. En ook de ruimte voor andere opvattingen vond ik prima verwoord.
Hartelijk dank voor het recensieexemplaar
De IJsselbrief
Auteur:
Bertina Mulder (1962) is webredacteur en mede-eigenaar van een huisartsenpraktijk. In 2016 debuteerde ze met haar roman Wisselwerking. Met haar tweede boek, de Marsthriller De rode magneet, genereerde ze in 2018 landelijke media-aandacht. In 2019 verscheen haar misdaadroman De Veluwse verdwijning. Meer info: www.bertinamulder.nl
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij Neckar in ruil voor mijn recensie
Uitgeverij: Neckar
Genre: roman
Cover en flaptekst:
Op de cover een prachtige zonsondergang over een weids water. De kleuren blijven me boeien, ontroeren en verrassen door de intense pure schoonheid ervan.
Een mysterieuze maar krachtige flaptekst
Quote:
Pagina 10:
Life is a movie because that’s all we know.
There is no handbook.
We are destroyed and then we rebuild. That’s human nature, right?
Do you know what you are doing? I surely do not.
This all seems pointless.
Maybe the beauty of this world will keep me going.
Good luck out there.
Mandy.
Mooie teksten:
‘Ik denk, dus ik ben.’ Een uitspraak van Descartes.
Maar wat als je denken door dementie wordt aangetast wie ben je dan nog?
Ik denk, maar wie ben ik?
Ze dacht, maar wie was ze?
Het verhaal:
Veerman Werner van het Deventer pontje vist een fles uit de IJssel met daarin een in het Engels geschreven brief, ondertekend door ene Mandy. De tekst doet vermoeden dat ze worstelt met haar bestaan. ‘We are destroyed and then we rebuild. That’s human nature, right?’ Wie is de vrouw achter de filosofische zinnen? Maak kennis met de mysterieuze briefschrijfster en volg de brief van Mandy naar Werner.
Bij het schrijven van De IJsselbrief liet de auteur zich inspireren door de waargebeurde vondst van de flessenpost en de vraag die iedereen zich stelde: ‘Wie is Mandy?’ Ze componeerde feiten en fictie tot een roman met een filosofische ondertoon.
Mijn leesbeleving:
Via de Facebook pagina Boeken toer, lezen en recenseren van onbekende auteurs onder beheer van Attie Dotinga, maakte ik via het boek De Veluwse verdwijning kennis met Bertina Mulder.
Wat een prachtig beeldende schrijfstijl hanteert de auteur ook nu weer in dit boek, De IJsselbrief. Gebeurtenissen vloeien moeiteloos in elkaar over en boeten nergens in aan geloofwaardigheid of kracht.
De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt waardoor je snel een band met hen opbouwt. Alsof ik overal bij was, ze kon aanraken en daadwerkelijk deelnam aan alle gesprekken. En van hetzelfde schitterende ongerepte vergezicht mocht genieten. En van de flora en fauna van het gebied rondom de IJssel.
Toen ik de tekst van Descartes las:
‘Ik denk, dus ik ben.’ Een uitspraak van Descartes.
en daaronder de zin over dementie, trof dit me tot in het diepst van mijn ziel.
Maar wat als je denken door dementie wordt aangetast wie ben je dan nog?
De enerzijds filosofische benadering en anderzijds de uitmuntende maar confronterende beschrijving van hoe de binnenwereld van een persoon met beginnende dementie verandert is zo herkenbaar.
Herkenbaar omdat ik het in mijn familie en naaste omgeving veelvuldig meegemaakt heb.
Zelf heb ik Niet Aangeboren Hersenletsel waardoor met name mijn korte termijn geheugen zeer problematisch is in mijn dagelijks leven als vrouw, partner en moeder. Ook de continue moeheid, overprikkeling, zelfoverschatting en de vaak moedeloze gevoelens en de daaruit voortvloeiende woede omdat dingen niet lukken zijn niet gemakkelijk. Ik herkende dus veel raakvlakken met dementie.
En de diepe sporen die het nalaat niet eens alleen bij degene die het overkomt. Maar ook bij familie leden en vrienden. Tragisch en verdrietig vond ik de gedeelten die ik las over Mandy als ze zich bewust werd van wat haar allemaal nog te wachten stond.
Maar toch genoot ik ook van de momenten dat Mandy haar leven overdacht. Zo metaforisch en filosofisch diepgaand mooi. Haar levensgeluk met haar grote liefde en het resultaat van hun liefde hun dochter. De kordate manieren om vast te willen leggen wat anders als zand door haar vingers verdwijnt. Haar humor, haar liefde en steun voor mensen om haar heen die het moeilijk hebben. Zo bewonderingswaardig als je weet dat Mandy het zelf ook niet makkelijk heeft.
Dit is een puur, heftig, rauw, indringend, minutieus uitgekristalliseerd verhaal hoe het monster dat dementie heet zijn meedogenloze tentakels vastgrijpt aan alles wat altijd zo vanzelfsprekend was.
Het opgeven van zelfstandigheid en het durven toegeven dat het minder gaat. Hulp vragen daar waar je het het liefste zelf wilt kunnen.
De plot kwam voor mij onverwacht maar is wel met dezelfde oog voor detail en schoonheid geschreven. Nadat ik het boek uit had moest ik wel even bijkomen van alle emoties.
In de toekomst hoop ik nog meer boeken van Bertina Mulder te mogen lezen en recenseren.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
De invalshoek en het zorgvuldig opgebouwde verhaal van een “message in a bottle” vind ik origineel en zeer sterk. Stapje voor stapje openbaart zich een leven. Met alle diepte en hoogtepunten. Met vallen en opstaan. Met goedbedoelde bemoedering maar ook het de herkenning van machteloze woede. Woede omdat je het zelf best nog wel kunt terwijl het meest tragische is dat je met rasse schreden wordt ingehaald door de waarheid.
De waarheid dat je geest zal worden gewist. Net als de handeling als je met format all definitief de harde schijf wist. Meedogenloos onomkeerbaar.
Ook de overdenkingen van Mandy in hoeverre je in deze levenssituatie nog met volledig bewustzijn zo lang mogelijk op een waardige manier de touwtjes in eigen handen kunt houden vond ik op een integere en respectvolle wijze beschreven. En ook de ruimte voor andere opvattingen vond ik prima verwoord.
Hartelijk dank voor het recensieexemplaar
2
Reageer op deze recensie
