De kracht van Amélie

Recensie van:

De kracht van Amélie

Auteur:

Marlies Kruijer

is geboren in Zuid-Limburg en daarna verhuisd naar Utrecht. Ze schreef als hobby gedichten en toneelstukken en bleef dromen over het schrijven van een roman. Als zaalgids bij kasteel De Haar in Haarzuilens kreeg ze het idee voor De kracht van Amélie, geïnspireerd door voormalige bewoners van dat kasteel. Nadat ze stopte met werken als secretaresse, kon ze haar droom eindelijk waarmaken.

Wijze van lezen:

Recensie-exemplaar ontvangen van uitgeverij in ruil voor mijn recensie.

Uitgeverij:

Palmslag

Genre:  historische roman (fantasie) geïnspireerd door de levens van Hélène de Rothschild en Etienne van Zuylen van Nijevelt.

Cover en flaptekst:

Ik zie een vrouw met een onverzettelijke en zelfstandige blik in haar ogen naar een punt verderop kijken. Terwijl ze een hek vasthoud. Op de achtergrond een water met een boogbrug. Fascinerend beeld.

Een meeslepende en informerende flaptekst die je terugwerpt in de tijd.

Quote:

Het lot van een jonge vrouw

1889

Gedeelte pagina 9.

‘Nee!’ Amélie slaat met haar vuist op tafel. ‘Ik kan het niet accepteren! Waarom mag Alain wel op zichzelf wonen en ik niet? Ik ben al 25 en ouder dan hij.’ Ze zit in de zitkamer van hun stadspaleis in Parijs, samen met haar moeder, barones Geneviève de Containe. Het bloemstuk op de tafel wankelt even, door de stevige vuistslag. Haar moeder, zoals altijd gekleed in een donkere japon met een eenvoudige snit, kijkt haar streng aan, met haar kin omhoog. ‘Je broer is een man, jij niet. Zo is het nu eenmaal. Jonge vrouwen moeten bij hun ouders wonen, tot ze getrouwd zijn!’. Amélie heeft haar armen over elkaar geslagen. Haar mond is een rechte streep, ze heeft een koele blik in haar ogen. ‘Ik kan mijn eigen boontjes toch wel doppen! Ik lijk Assepoester wel!.’

Mooie tekst:

In een keurslijf geperst

Zonder te het van spreken

Alleen maar mooi zijn,

Als op een veemarkt,

Wordt ze bekeken,

Een sierpop met geld.

Ze weet niet hoe het verder moet,

Hoe ze het niet wil, weet ze goed.

De toekomst, onbekend terrein,

Waar zou ze over tien jaar zijn?

Het verhaal:

Amélie is een jonge adellijke vrouw die in rijkdom leeft rond 1889 in Parijs. Ze ergert zich aan de strak zittende leiband waar zij aan vastgemaakt is door haar ouders. Zelf haar keuzes maken mag in die tijd niet voor een vrouw. Haar overheersende moeder bepaald dat Amélie met een achterneef trouwt zodat het geld in de familie blijft. Zal Amélie inschikken of trekt zij haar eigen plan?

Mijn leesbeleving:

Uiteraard leefde ik niet in 1889. Maar het verhaal komt door de vele beschrijvingen van details in omgeving, kleding, levensstandaard en gesprekken toch realistisch op mij over. Het ademt die sfeer van toen. Door de beeldende schrijfstijl bevond ik me op de eerste pagina vol in de vuurlinie. Gecreëerd door een rijke moeder die de mogelijkheid bezat om met blikken iemand te doden als ze wilde. Vergeleken met haar was de stiefmoeder uit Sneeuwwitje maar een watje. Maar gelijk had ik een ongelooflijk diepe respect voor dochter Amélie. Zoveel lef, felheid en doorzettingsvermogen om uit het in die tijd geldende keurslijf te breken.

Door dit krachtige eerste hoofdstuk, waarin de verhoudingen op scherp gesteld worden, gaat het verhaal in duizelingwekkende vaart verder. De verhelderende titels boven de vaak korte hoofdstukken maken het lezen prettig. De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt en zij kwamen voor mijn ogen tot leven. Sommige sloot ik gelijking mijn hart terwijl ik anderen verafschuwde.

De aanname dat met geld zelfs de liefde te koop is maakte me gelijk misselijk. Het krampachtig vasthouden aan tradities en regels benam me vaak de adem. Door goed gebruik en combineren van woorden ademt het verhaal sfeer en gevoel. Deze voelde ik tijdens het lezen in mijn eigen lijf.

Doordat er met het hart en hoofd gekozen werd voor een lang en gelukkig leven had ik gehoopt dat het allemaal fantastisch zou worden voor Amélie. Ik kwam van een koude kermis thuis.

Ik vereenzelfdigde me met de intense gevoelens van eenzaamheid, wennen aan een nieuwe omgeving en situatie, het vaak niet gekend worden in gevoelens van liefde en begeerte, het beknotten van leefomgeving en eigen initiatief van de vrouw en de woest makende scheve schaats van de man van Amélie. Ik voelde ongelooflijk met haar mee. En dan niet eens de warmte en betrokkenheid hebben van het gezin van herkomst. Zo afschuwelijk.

Na de nodige flinke hobbels in de weg is de plot naar tevredenheid en nam ik met een goed gevoel afscheid.

Wat ik wel miste was de verklarende woordenlijst bij moeilijke woorden in het Nederlands of Frans. Maar verder is dit een prima debuut. Ik heb het gevoel dat ik Amélie goed heb leren kennen.

Mijn mening:

Ik geef 4 sterren.

Een prima opbouw, een gedetailleerd uitgewerkte tijdsgeest, personages, omgeving en sfeer impressie van een lang vervlogen tijd.

De kracht van Amélie leer je als lezer intens kennen. Het maakt dat je respect krijgt voor de zelfstandige, onafhankelijke en doortastende Amélie. Een feministe pur sang.

Achterin een prima bibliografie en mooi dankwoord.

Jammer dat er voor sommige moeilijke Nederlandse en Franse woorden geen verklarende woordenlijst is opgenomen. Maar verder een prima debuut.