Frans hartenspel

Recensie van:

Frans hartenspel

Auteur:

Lizette Geene

Lizette woont in Eindhoven met haar achttienjarige tweeling, hond, kat en haar man, de vader van haar vier kinderen, waarvan er dus twee niet meer thuis wonen. Een druk en gezellig huishouden, waar ze naast een fulltime werkweek buitenshuis ook altijd de tijd vond (en maakte!) om te schrijven. Haar verhalen worden sinds 2004 gepubliceerd in literaire tijdschriften, en ze won verschillende schrijfwedstrijden. Ook schreef ze een roman, studieboeken, een verhalenbundel, blogt geregeld en schrijft uiteenlopende artikelen in haar vakgebied. Als schrijfcoach begeleidt ze daarnaast bijzondere schrijfprojecten. De afgelopen jaren werkte ze daarnaast als freelance recensente literatuur bij het Eindhovens Dagblad. Verder werkt ze vier dagen in de week als docente Toegepaste Psychologie bij hogeschool Fontys.

In 2020 was ze een van de winnaressen in de Bouquetreeks schrijfwedstrijd en werd haar romannetje gepubliceerd. Dat genre beviel haar zo goed dat ze sinds die tijd geregeld aan feelgood verhalen werkt. Frans hartenspel is haar eerste feelgood novelle. Friends-fiction, zoals ze het zelf noemt.

Wijze van lezen:

E-book geleend via Dbieb.

Uitgeverij: De Verhalenfabriek

Genre: Feelgood

Cover en flaptekst:

Een cover met diverse huizen erop. Een man en vrouw in een innige omhelzing. Wat heeft het een met het andere te maken?

Een spannende en indrukwekkende flaptekst.

Quote:

Hoofstuk 1:

Ze was nog steeds even tenger en had al jaren hetzelfde kapsel, een kortgeknipt pagekopje. Haar lokken waren sinds het ongeluk iets langer naast haar oren, om de littekens te verbergen. Zelf was ik voller geworden de afgelopen jaren, net geen maatje achtendertig meer. Daar probeerde ik niet teveel aandacht aan te schenken. Ik paste gelukkig nog net in mijn favoriete zwarte jurkje, dat ik voor die speciale dag zelfs speciaal had laten stomen, waardoor het tot mijn schrik nog iets strakker zat. In mijn lange donkerbruine krullen glinsterden tot mijn afschuw soms al grijze haren. En ik was pas vierendertig! Volgens Nat hebben met donkere haren dat nu eenmaal sneller, alsof dat het minder erg maakte. ‘Ik kan het niet geloven.’ zei ze terwijl ze het contract omhoog hield. ‘Anne, we hebben een huis in Noord-Frankrijk, een echte herenboerderij, met moestuin én een beroemde notenboom!’ Zuchtend zei ik: ‘En een bibliotheek!’ ‘Is dit echt?’ Ze kneep in mijn arm en ik kneep haar terug. ‘Selfie!’ riep ze, en we appten de feestelijke foto, waarop we met het contract wapperden aan onze familie, vrienden en collega’s. Mijn baan bij de school was opgezegd, de verhuiswagen besteld en ik had de huur van het felbegeerde appartement in het centrum van de stad opgezegd. Er was nog allerlei gedoe geweest met de uitkering van Nat, maar uiteindelijk was ook dat opgelost. Er was geen weg meer terug.

Het verhaal:

Hartsvriendinnen Anne en Nathalie vertrekken samen naar het piepkleine dorpje Le Trois-Chateaux in Noord Frankrijk, waar de belangrijkste toeristische attractie bestaat uit de vele eeuwenoude notenbomen. Ze nemen er een goedlopende bed en breakfast over. Een herenboerderij, met een moestuin,  een bibliotheek én een antieke notenboom.

Beide vriendinnen hebben zo hun redenen om te gaan en zijn vastbesloten om een nieuw leven te starten. Zoals ze ook beiden stiekem vastberaden zijn om hun beste vriendin te ‘redden.’ Maar in het dorp duiken al snel de charmante, onhandige zoon van de voormalige eigenaren én een oude bekende op. Dan blijkt dat het niet zo eenvoudig is om je verleden te vergeten, en je hart niet te volgen.

Mijn leesbeleving:

Vanaf het begin voelde ik een lots verbondenheid met Nat. Niet alleen omdat zij net als ik Niet Aangeboren Hersenletsel heeft. Maar ook omdat ze ondanks alle fysieke en psychische tegenslag toch ijzersterk haar mannetje blijkt te staan. Soms verlegde ik mijn focus naar Anne die het verhaal verteld in de ik vorm. De sfeer in dit verhaal is tastbaar. Als het weer en de stemming wijzigde dan voelde ik dat zelf ook. De beeldende schrijfstijl zorgde ervoor dat ik gelijk een voorstelling had van de omgeving waarin ik mij bevond.

De personages zijn prima uitgewerkt. Ze hebben een duidelijke dialoog met elkaar. Onderhuids broeit het schijnbaar koortsachtig maar dat komt niet zonder slag of stoot naar de oppervlakte. De ongemakkelijkheid van wennen in een vreemd land is voelbaar gemaakt Samen met de personages zet je er als lezer letterlijk en figuurlijk de schouders eronder.

Na de nodige tegenslagen vlamt toch de hoop op een succesvolle nieuwe persoonlijke en professionele toekomst op. Te midden van alles wat aanvoelt als een kille ijsdouche beginnen passie en liefde hun verwarmende werk te doen. Door gedachten uit te spreken kan er door samenwerking veel bereikt worden.

Voor mij was de plot niet bevredigend. Ik verlangde gelijk naar een vervolg. Hoe zou het verder gaan in de Franse B&B van Nat en Anne? Wordt het succesvol en komen hun dromen uit?

Mijn mening:

Ik geef 5 sterren:

Een realistisch en goed onderbouwd verhaal. Prima uitgewerkte personages die menselijk over kwamen. Hun gedachten, gevoelens en hun gedrag waren voelbaar in mijn eigen psyche en lijf. Ik vond lots verbondenheid en veel herkenning in personage Nat, net als mij worstelend met Niet Aangeboren Hersenletsel. Maar ondanks haar aandoening is zij gezegend met een ijzeren wil, doorzettingsvermogen en een dosis creativiteit.

Samen met Anne vindt zij na de heftige tegenslagen een gouden balans. Met als kers op de taart het vinden van liefde.