Het naakt van Ricardo Omzicht

Recensie van:

Het naakt van Ricardo Omzicht

Een spannende literaire roman over een toekomstige rigide samenleving. Actuele thema’s als immigratie, polarisatie, nepnieuws, massahysterie en fake-virussen vormen de rode draad in het verhaal.

Auteur:

Nico Kwakman was sinds eind jaren negentig werkzaam als onderzoeker en universitair docent straf(proces)recht aan de Rijksuniversiteit Groningen.

Wijze van lezen:

Recensie exemplaar ontvangen van Uitgeverij Hartklopper in ruil voor mijn recensie.

Uitgeverij: Hartklopper

Genre: roman

Cover:

Op de cover een naakte vrouw die op een sokkel staat. De armen achter haar rug en met een haast verlegen blik kijkt zij je aan. Ook zie ik een vrouw gehuld in een boerka. Slechts haar ogen zijn zichtbaar. Haar ogen kijken me niet aan. Ze kijken weg alsof zij niet gezien wil worden. Haar hand lijkt de boerka strakker om haar heen te willen trekken. Wat een contrast: een naakte vrouw die ogenschijnlijk zorgeloos de wereld in kijkt zich niet schaamt voor haar naaktheid. En een vrouw die haar lijf en haar gezicht niet wil of kan tonen aan de wereld. Beide intrigeren me, ik blijf er naar kijken. Maken me nieuwsgierig naar dit verhaal.

Flaptekst:

Een flaptekst die je grotendeels laat raden naar de essentie van dit verhaal. En dat vind ik ijzersterk. Dat spoort mij nog meer aan tot lezen.

De auteursfoto en informatie vind ik een mooie toevoeging.

Quote:

Bron: website Uitgeverij Hartklopper

Waardoor het komt, weet ik niet, maar plotseling grijp ik mis. Ik sta te wankelen en verlies mijn evenwicht.’  

 

De meest dramatische misstap in haar leven. Maar ook het begin van een ontluikende liefde, van nieuwe hoop in een vijandige, rigide samenleving: een land dat worstelt met de ingrijpende gevolgen van een strenge wereldwijde geboortepolitiek. De komst van vele nieuwe vluchtelingen uit de daardoor meest getroffen streken, en de macabere nationale regelgeving die daarmee gepaard gaat, leiden tot gevaarlijke vormen van polarisatie. Vooral de toestroom van conservatieve en strenggelovige asielzoekers zou volgens sommigen een grote bedreiging vormen voor het democratische, liberale en seculiere karakter van de samenleving, en leiden tot de verpreutsing van het land.  

Mooie tekst:

Als de waarheid de vergrotende trap is van de werkelijkheid Is fake de overtreffende trap van fictie

Het verhaal:
‘Het is het Naakt van Ricardo Omzicht,’ zegt Emma. ‘Peter is dol op dat beeld. Hij vindt dat de kracht van de verbeelding meer indruk maakt dan de zekerheid van de werkelijkheid.’ ‘Maar niet altijd,’ verzekert hij ons. ‘Bij Dalila overtreft de werkelijkheid alle fantasie.’ ‘Dat kan wel zo zijn,’ zeggen wij, ‘maar bespaar ons je verhaal. Bewaar het voor jezelf. Loop er niet mee te koop. Onttrek het aan het oog. Hoe dan ook: onttrek het aan het oog!’ ‘Ontroerend, die lotsverbondenheid van beide koppels met twee illegale asielzoeksters,’ vinden wij.

‘Ik had met hen te doen,’ zegt zij. ‘Ze moesten hun draai zien te vinden in een verkrampte samenleving. Maar door verkeerde inschattingen dreigde dat volledig uit de hand te lopen. Totdat de massahysterie (de voedingsbodem van het polarisatie-monster) onverwachts mogelijkheden bood om hun problemen op te lossen. Maar wel met grote gevolgen!’

Mijn leesbeleving:

Toen ik de proloog las liet dat gelijk diepe sporen achter in mij. Wat een buiten proportioneel geweld, dodelijke efficiëntie en hartverscheurende toestanden. Ik voelde een diepe lotsverbondenheid.

Doordat een van de hoofdpersonages het in de ik vorm verteld wordt het intens en heftig. Het kruipt onder je huid en laat je niet meer los. Je moet dit verhaal lezen. Eenmaal begonnen met lezen kun je niet meer stoppen. De wereld zoals je die kende bestaat niet meer.

Het verhaal speelt op een ijzingwekkende en doeltreffende manier in op de huidige realiteit zoals we die kennen in de huidige samenleving; immigratie, geboorte beperking, bestrijding van een pandemie. De auteur laat de lezer zelf een mening vormen. Hij dringt niets op.

Je blijft doorlezen doordat het verhaal vanuit diverse personages in de ik vorm verteld wordt. Vanuit hun persoonlijke of werk gerelateerde mening. Maar ook de gewetenswroeging van de uitvoering van hun werk komt ruimschoots aan bod. Ieder hoofdstuk begint met de naam van een personage erboven. Dat maakt het duidelijk wie er aan het woord is.

De spanning is vaak torenhoog en blijft sluimeren op de achtergrond. Daardoor blijf je geboeid doorlezen. Op het moment dat ik dacht er is geen oplossing mogelijk kwam deze er toch na diverse plot twists. De plot is naast onverwacht ook ingenieus mooi gedaan.

Er stonden moeilijke woorden in de tekst. Deze zocht ik dan op en dat vond ik zelf ontzettend leerzaam. Een voetnoot of verklarende woordenlijst was fijn geweest. Ook bij futuristische nieuwigheden.

Maar het is vergeven want dit verhaal is aan alle kanten uniek. Zit qua opbouw, personage uitwerking, de groei die ze door maken, de nieuwe dingen die ze leren van elkaar, de interessante diepgaande dialogen, de erotiserende passievolle momenten maar ook de hartverscheurende wanhoop, diepe duisternis en ellende als iets wat je zo kostbaar is zonder pardon wordt afgenomen omdat het zo bepaald is in de wet ontzettend goed in elkaar.

Ook de kennisbron in de vorm van een zwerver cq bedelaar genaamd B(ravoure), E(chte), R(uwe bolster blanke pit), T(ovenaar met woorden) vond ik fantastisch. Ik heb genoten van dit verhaal. En ik was het niet met alles eens want als dit fictieve verhaal realiteit wordt dan ben ik bang voor een op zijn grondvesten heftig bevende wereldbol.

Maar alles wat eerst mijlenver uit elkaar lag tussen autochtone en allochtone individuen kwam op een gegeven moment op een mooie manier dichter bij elkaar. De vele rijke discussies, oplossingen zoeken, ieders kennis en achtergrond bundelen dat was een mooi proces. En leren van elkaar cultuur en daar lering en nieuwe dingen uit trekken.

Nog nooit eerder iets van Nico Kwakman gelezen maar na dit boek ben ik fan.

Mijn mening:

Ik geef 5 sterren.

Een unieke inkijk in een maatschappij, een wereld zoals deze ZOU kunnen zijn. Het overdenken van je eigen kernwaarden, zekerheden en je gedachtegoed. Het flinterdunne lijntje tussen fictie, fake of realiteit. Herkenbare vaak extreme gebeurtenissen. Ontzettend veel eenzaamheid, verdriet, onmeetbare pijn, geweld (en hoe word je gewelddadig zit dat in je dna of leer je dat?) fysiek en mentaal maar ook diepgewortelde vriendschap, lotsverbondenheid, lef, moed, doorzettingsvermogen, passie, erotiek en door alles heen sijpelend liefde.

De integratie of aanstelling van meer vrouwen op topfuncties wat altijd een mannenwereld is en diverse etniciteiten in een organisatie of onder een dak. Een mooie ontwikkeling.

Lees dit boek en vorm je eigen mening. En laat een eerlijke recensie achter. Dat heeft deze auteur dik verdiend.