Lezersrecensie
Op het juiste moment
Recensie van:
Op het juiste moment
Auteur: Janice Bakker-van As (32) woont samen met haar man en zoontje Loek in Brabant. Zolang ze zich kan herinneren is ze gek op boeken en alles wat daarmee te maken heeft. Het was dan ook niet zo’n verrassende keus dat ze na het behalen van haar diploma Nederlands ging studeren. Inmiddels geeft ze met veel plezier les op haar oude middelbare school.
In haar vrije tijd is ze een echte boekenwurm, een onverbeterlijke taalverbeteraar en gaat ze het liefst elke vakantie (en ja, dat zijn er nogal wat) ergens anders heen.
In de zomervakantie van 2020 besloot ze tijdens een wandeling in Zuid-Frankrijk haar langgekoesterde wens – het schrijven van een boek – serieus te gaan oppakken. En met resultaat: ze belandde al snel op de shortlist van diverse schrijfwedstrijden en deed in 2022 mee met de zomerschrijfwedstrijd van De Verhalenfabriek, waar in februari 2023 haar debuut “Hartje Centrum” zal verschijnen. Haar schrijfstijl kenmerkt zich door luchtigheid met een romantische inslag en herkenbare personages.
Wijze van lezen:
E-book recensie exemplaar gekregen via Juul van De verhalenfabriek in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: De Verhalenfabriek
Genre: feelgood
Cover en flaptekst:
Een mooie blauwe achtergrond, witte bloemetjes en een rood wit busje. Ik krijg zin om mee te rijden.
De flaptekst is informerend en krachtig.
Proloog:
O, mijn hemel.’ Met grote ogen kijk ik naar het velletje papier in mijn hand. Ik doe mijn mond open om nog iets te zeggen, maar behalve een verstikt gesputter komt er geen geluid uit. Ongelovig kijk ik naar Abbey. ‘Wat is dit?’ Mijn stem klinkt schor.
Abbey kijkt naar beneden en schuifelt met haar voeten over onze visgraatparketvloer, die we net hebben gelegd. De vloer vormt een perfecte combinatie met de grote grijze tegels die in de keuken liggen. De glazen pui met zwart frame die we er aIs afscheiding tussen hebben geplaatst, maakt het plaatje compleet. Ons droomhuis begint nu echt vorm te krijgen. Uit gewoonte laat ik mijn vinger langs de stalen kozijnen glijden en zie dat er weer een beetje bouwstof naar beneden is gekomen. Straks maar even stofzuigen.
Ik schud mijn hoofd en richt me weer op het papier in mijn hand. Ik merk dat de haartjes op mijn armen rechtovereind staan. Er kruipt een rilling langs mijn ruggengraat omhoog. Strak kijk ik naar Abbey, die nog steeds met haar voeten over het parket staat te schuifelen. Ik zie haar ogen alle kanten op schieten, behalve de mijne.
Met ijzige stem herhaal ik mijn vraag. ‘Abbey, wat ís dit?’
Alsof ik zelf niet kan lezen wat er in vetgedrukte letters boven het artikel staat. De inleiding geeft in een iets kleiner, maar net zo schreeuwerig lettertype een samenvatting van het artikel. En daaronder staat de naam van de auteur: Abbey Martins. Een onderzoeksjournaliste die zich vastbijt in alles wat ze tegenkomt en die geen kans onbenut laat om zaken tot op de bodem uit te zoeken. Van list en bedrog in de schijnwerpers tot louche zaakjes in de onderwereld: haar artikelen zorgen er regelmatig voor dat het nieuws op zijn grondvesten schudt.
Abbey Martins, dé pitbull van de hedendaagse journalistiek.
En toevallig ook mijn zusje.
Dat ze weer een spraakmakend artikel gaat publiceren, is niet iets waar ik van zou moeten opkijken. Ware het niet dat deze keer alles anders is. Want dit artikel gaat de bodem onder mijn bestaan – onder óns bestaan – wegvagen.
Het verhaal:
Fay en haar vriend wonen in een prachtige, pas verbouwde jarendertigwoning en runnen samen een goedlopend makelaarskantoor. Alles loopt op rolletjes, totdat haar zusje Abbey hun leven in één klap overhoop haalt. Fay vlucht halsoverkop naar Italië, waar ze een vervallen huis koopt dat ze wil gaan opknappen. Helaas blijkt dit niet zo gemakkelijk als gedacht.
Abbey voelt zich ondertussen enorm schuldig. Hoewel haar zus er niet voor open lijkt te staan, wil zij het dolgraag uitpraten. Samen met haar nicht Eva besluit ze Fay achterna te reizen. Ze stappen in Eva’s Volkswagenbusje voor een roadtrip naar Italië, waar verdriet en schuldgevoel de minste dingen zijn waarmee de nichtjes moeten dealen…
Mijn leesbeleving:
De proloog is gelijk al zo ingrijpend intens dat je door wilt blijven lezen. Doordat het verhaal afwisselend verteld wordt in de ik-vorm door Abbey en Fay komt het nog meer binnen en gaat het nog meer de diepte in.
De afwisseling met de cursief gedrukte teksten bepalen in grote mate de spanning. Je blijft op het puntje van je stoel zitten omdat het lange tijd mysterieus blijft wat er precies gebeurd is waardoor Fay de keuzes maakte die haar nieuwe toekomst bepalen.
De schrijfstijl is beeldend. Je reist daadwerkelijk met de personages mee. Ik zag en ervoer alles hetzelfde als de personages. Dit is feelgood met een diepere laag met ruimte voor diverse emoties en ruimte voor ieders persoonlijke verhaal. De opbloeiende en passievolle liefde van Abbey is prachtig verweven met het verhaal.
De kracht van sterke familie banden die zorgen voor oprechte vriendschap vond ik erg mooi. Het bieden van een luisterend oor als iemand zijn of haar diepste zielenroerselen deelt geeft warmte in je hart. Dat iedereen gerespecteerd wordt om wie hij of zij ten diepste is en wat zijn of haar levensstijl, missie of partnerkeuze is een voorbeeld voor velen.
Dit verhaal is in alle opzichten prima en verrijkend. Ik waande me ook echt in Italië. Door dit verhaal ben ik er daadwerkelijk geweest.
De toewerking naar de plot gaat niet zonder slag of stoot en dat maakt dit verhaal een feelgood die verrijkend en diep rakend is.
De plot vind ik mooi gedaan omdat alle verhaallijnen erin samen komen.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een verhaal met een prima en geloofwaardige opbouw. Mooie en mysterieuze afwisseling met verleden en heden waardoor je geheel doordringt tot de kern van het verhaal. Een beeldende schrijfstijl en gedetailleerd uitgewerkte personages.
Mooi hoe de verhaallijnen samen komen in de plot.
In de toekomst lees ik graag meer van Janice Bakker.
Op het juiste moment
Auteur: Janice Bakker-van As (32) woont samen met haar man en zoontje Loek in Brabant. Zolang ze zich kan herinneren is ze gek op boeken en alles wat daarmee te maken heeft. Het was dan ook niet zo’n verrassende keus dat ze na het behalen van haar diploma Nederlands ging studeren. Inmiddels geeft ze met veel plezier les op haar oude middelbare school.
In haar vrije tijd is ze een echte boekenwurm, een onverbeterlijke taalverbeteraar en gaat ze het liefst elke vakantie (en ja, dat zijn er nogal wat) ergens anders heen.
In de zomervakantie van 2020 besloot ze tijdens een wandeling in Zuid-Frankrijk haar langgekoesterde wens – het schrijven van een boek – serieus te gaan oppakken. En met resultaat: ze belandde al snel op de shortlist van diverse schrijfwedstrijden en deed in 2022 mee met de zomerschrijfwedstrijd van De Verhalenfabriek, waar in februari 2023 haar debuut “Hartje Centrum” zal verschijnen. Haar schrijfstijl kenmerkt zich door luchtigheid met een romantische inslag en herkenbare personages.
Wijze van lezen:
E-book recensie exemplaar gekregen via Juul van De verhalenfabriek in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: De Verhalenfabriek
Genre: feelgood
Cover en flaptekst:
Een mooie blauwe achtergrond, witte bloemetjes en een rood wit busje. Ik krijg zin om mee te rijden.
De flaptekst is informerend en krachtig.
Proloog:
O, mijn hemel.’ Met grote ogen kijk ik naar het velletje papier in mijn hand. Ik doe mijn mond open om nog iets te zeggen, maar behalve een verstikt gesputter komt er geen geluid uit. Ongelovig kijk ik naar Abbey. ‘Wat is dit?’ Mijn stem klinkt schor.
Abbey kijkt naar beneden en schuifelt met haar voeten over onze visgraatparketvloer, die we net hebben gelegd. De vloer vormt een perfecte combinatie met de grote grijze tegels die in de keuken liggen. De glazen pui met zwart frame die we er aIs afscheiding tussen hebben geplaatst, maakt het plaatje compleet. Ons droomhuis begint nu echt vorm te krijgen. Uit gewoonte laat ik mijn vinger langs de stalen kozijnen glijden en zie dat er weer een beetje bouwstof naar beneden is gekomen. Straks maar even stofzuigen.
Ik schud mijn hoofd en richt me weer op het papier in mijn hand. Ik merk dat de haartjes op mijn armen rechtovereind staan. Er kruipt een rilling langs mijn ruggengraat omhoog. Strak kijk ik naar Abbey, die nog steeds met haar voeten over het parket staat te schuifelen. Ik zie haar ogen alle kanten op schieten, behalve de mijne.
Met ijzige stem herhaal ik mijn vraag. ‘Abbey, wat ís dit?’
Alsof ik zelf niet kan lezen wat er in vetgedrukte letters boven het artikel staat. De inleiding geeft in een iets kleiner, maar net zo schreeuwerig lettertype een samenvatting van het artikel. En daaronder staat de naam van de auteur: Abbey Martins. Een onderzoeksjournaliste die zich vastbijt in alles wat ze tegenkomt en die geen kans onbenut laat om zaken tot op de bodem uit te zoeken. Van list en bedrog in de schijnwerpers tot louche zaakjes in de onderwereld: haar artikelen zorgen er regelmatig voor dat het nieuws op zijn grondvesten schudt.
Abbey Martins, dé pitbull van de hedendaagse journalistiek.
En toevallig ook mijn zusje.
Dat ze weer een spraakmakend artikel gaat publiceren, is niet iets waar ik van zou moeten opkijken. Ware het niet dat deze keer alles anders is. Want dit artikel gaat de bodem onder mijn bestaan – onder óns bestaan – wegvagen.
Het verhaal:
Fay en haar vriend wonen in een prachtige, pas verbouwde jarendertigwoning en runnen samen een goedlopend makelaarskantoor. Alles loopt op rolletjes, totdat haar zusje Abbey hun leven in één klap overhoop haalt. Fay vlucht halsoverkop naar Italië, waar ze een vervallen huis koopt dat ze wil gaan opknappen. Helaas blijkt dit niet zo gemakkelijk als gedacht.
Abbey voelt zich ondertussen enorm schuldig. Hoewel haar zus er niet voor open lijkt te staan, wil zij het dolgraag uitpraten. Samen met haar nicht Eva besluit ze Fay achterna te reizen. Ze stappen in Eva’s Volkswagenbusje voor een roadtrip naar Italië, waar verdriet en schuldgevoel de minste dingen zijn waarmee de nichtjes moeten dealen…
Mijn leesbeleving:
De proloog is gelijk al zo ingrijpend intens dat je door wilt blijven lezen. Doordat het verhaal afwisselend verteld wordt in de ik-vorm door Abbey en Fay komt het nog meer binnen en gaat het nog meer de diepte in.
De afwisseling met de cursief gedrukte teksten bepalen in grote mate de spanning. Je blijft op het puntje van je stoel zitten omdat het lange tijd mysterieus blijft wat er precies gebeurd is waardoor Fay de keuzes maakte die haar nieuwe toekomst bepalen.
De schrijfstijl is beeldend. Je reist daadwerkelijk met de personages mee. Ik zag en ervoer alles hetzelfde als de personages. Dit is feelgood met een diepere laag met ruimte voor diverse emoties en ruimte voor ieders persoonlijke verhaal. De opbloeiende en passievolle liefde van Abbey is prachtig verweven met het verhaal.
De kracht van sterke familie banden die zorgen voor oprechte vriendschap vond ik erg mooi. Het bieden van een luisterend oor als iemand zijn of haar diepste zielenroerselen deelt geeft warmte in je hart. Dat iedereen gerespecteerd wordt om wie hij of zij ten diepste is en wat zijn of haar levensstijl, missie of partnerkeuze is een voorbeeld voor velen.
Dit verhaal is in alle opzichten prima en verrijkend. Ik waande me ook echt in Italië. Door dit verhaal ben ik er daadwerkelijk geweest.
De toewerking naar de plot gaat niet zonder slag of stoot en dat maakt dit verhaal een feelgood die verrijkend en diep rakend is.
De plot vind ik mooi gedaan omdat alle verhaallijnen erin samen komen.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een verhaal met een prima en geloofwaardige opbouw. Mooie en mysterieuze afwisseling met verleden en heden waardoor je geheel doordringt tot de kern van het verhaal. Een beeldende schrijfstijl en gedetailleerd uitgewerkte personages.
Mooi hoe de verhaallijnen samen komen in de plot.
In de toekomst lees ik graag meer van Janice Bakker.
3
Reageer op deze recensie