Tocht naar de brandende velden

Recensie van:

Ruiters van de nacht

Tocht door de brandende velden

Deel 3

Auteur:

Mathias (oktober 1990) volgde de opleiding Kantooradministratie & Gegevensbeheer.

Na lang twijfelen heeft hij besloten om zijn liefde voor dieren aan te sterken door meerdere korte cursussen te volgen in het (onder)houden van dieren.

Door een suggestief voorstel uit zijn vriendenkring besloot Mathias toe te geven aan een oude passie, nl. het schrijven. Als kind genoot hij er immers van om kleine toneelstukjes uit te werken. Naargelang de jaren verstreken, uitte zich dit in gedichten of lyrics.

Op zijn 21 jaar begon Mathias aan de fundering van wat later zou uitgroeien tot Ruiters van de Nacht.

Mathias heeft een groot hart voor dieren, wat zich uit in het houden van 7 konijnen, 6 ratten, 1 Border Collie Reu, een Italiaans Draverspaard en diverse vissen in zowel vijver als aquaria.

Door die liefde is hij in staat geweest om met Ruiters van de Nacht een prachtig verhaal te brengen met interacties tussen verschillende diersoorten.

”We kunnen veel leren van de eerlijkheid van dieren. Dieren zijn niet vervuild door maatschappelijke clichés of taboes. De ogen van een dier zijn een spiegel. Dat heb ik zelf aan de levende lijve mogen ondervinden.”

Wijze van lezen:

Recensie-exemplaar ontvangen van  uitgeverij Zilverspoor in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour van FB Zilverboekenclub o.l.v. Natascha van Limpt.

Uitgeverij: Zilverspoor

Genre: fantasy

Cover en flaptekst:

Een prachtig kleurenpalet met een galopperend paard. Adembenemend mooi.

De flaptekst is informerend en maakt dat ik wil gaan lezen.

Quote:

Mooie tekst:

The gift of fantasy has meant more to me than my talent for absorbing positive knowledge.

Albert Einstein

Het verhaal:

Na de zware ontberingen in Winterplas gaat de reis verder. Ook nu weer wacht onze vrienden een zinderend en gevaarlijk avontuur een tocht door de brandende velden.

Mijn leesbeleving:

Terwijl ze de snijdende pijn van verdriet meetorsen en de brokstukken van hun laatste gevecht opgeruimd hebben koersen ze af op een nieuw avontuur.

Diepgaande gesprekken laten opgedane wonden langzaam helen al vreet definitief gemis overal doorheen. Het gekissebis tussen de reisgenoten is ook nu weer op het sarcastische en humoristische af. Door de beeldende schrijfstijl zie je het glashelder voor je. Ook nu beleefde ik alles tot diep in mijn lijf en psyche. Pittig maar ook een onvergetelijk mooie leeservaring die ik voor geen goud had willen missen.

Ook nu weet Mathias Maho de magie voelbaar te maken door het op een toegankelijke wijze te beschrijven Je wordt er echt deelgenoot van. Dat vind ik heel knap. Dat maakt ook dat ik zo genoten heb van deze trilogie Met Nick voelde ik me alle drie boeken het meest verbonden. Ik identificeerde mezelf met hem en herkende veel bij mijzelf terug.

De paarden vond ik ook nu weer wijs, trouw en lief. Wat had ik ze graag echt om mij heen gehad. Net als de zielsdieren. Ook nu leerde ik weer veel van magie wat ik fascinerend vond. Nieuwe vriendschappen worden gesloten. Maar ook wordt er strijd geleverd om gruwelijke situaties te overwinnen. Wie is een vriend en wie is de vijand. Er is niet altijd de luxe van tijd nemen om dit te ontdekken. De tijd nemen kan dodelijk zijn.

Ook nu zie je een ontwikkeling bij de personages. Ze leren zichzelf en hun magische gave nog beter kennen en toe te passen.

De spanning is er continu. Het verhaal is nergens saai. De strijd is intens en snoeihard. De plot zag ik niet aankomen. Deze overrompelde me toch nog. De reis kwam ten einde. Alsof ik afscheid nam van familie. Ik draag ze mee in mijn hart.

Mijn mening:

Ik geef 5 sterren

Een zorgvuldig opgebouwd verhaal waarin dit derde deel de ontwikkeling van de personages doorgaat. Op magisch, ziels- en persoonlijk niveau.

Fascinerend maar ook leerzaam.

Ik gun iedereen deze fijne leessensatie.

Ik kijk uit naar meer verhalen van Mathias Maho.