De roman van Willen Asman is op veel plaatsen met waardering besproken. En op de een of andere manier ook niet onlogisch. Asman heeft een knap geconstrueerd verhaal neergezet met veel diepte. Zeker het eerste 2/3 deel van het boek heb ik met erg veel plezier gelezen. Knap is hoe hij eigenlijk drie keer het verhaal begint (telkens vanuit een ander perspectief) zonder dat dit de spanning tekort doet. Integendeel, steeds meer dingen komen bij elkaar. Als dan het verhaal doorverteld wordt is dat in het begin ook nog steeds knap, alleen op een gegeven moment merkte ik dat ik met moeite mijn aandacht erbij kon houden, terwijl toch juist op dat moment de clou werd uitgewerkt. Die is op zichzelf ook knap geconstrueerd. Alleen er is mijns inziens teveel bijgehaald. En het is wel erg complex op sommige momenten. Volgens mij zou het boek sterker zijn geworden als het een 50 pagina's korter was geweest en een paar zijlijntjes en gedachten van personen of historische verklaringen niet meegenomen zouden zijn. Dat er echter een talentvol schrijver aan de slag is, is onmiskenbaar. De verhaallijn is slim en goed doordacht en het is geen oppervlakkig niemendalletje. Ook de basisstructuur van de roman vind ik zeer knap. Misschien wilde Asman wel iets te veel vertellen. Nu hij dat in deze eerste roman kwijt is kan hij zich in een volgende concentrereren of een sterke plot. En dan ligt er echt een meesterwerk.