Kernoorlog, mutanten en een vernietigd Europa

Weer een stap verder in mijn project alle delen van de Ganymedes-serie te lezen. Dit is alweer het zevende deel. Kennelijk had uitgeverij Bruna op dit punt al niet zoveel vertrouwen in de serie, want de verhalen worden onderbroken door reclame voor andere boeken van de uitgever, van Clarke, Heinlein, Dick en anderen. Natuurlijk waardeer ik die schrijvers ten zeerste, maar het stoorde me wel over Engelstalige auteurs te lezen in een bundel van Nederlandstalige schrijvers.
Verder blijft het interessant de tijd waarin de verhalen geschreven zijn terug te lezen in de bundel - zo speelt de angst voor een kernoorlog nog een grote rol, en zijn er meerdere verhalen waarin Europa totaal vernietigd is. Mutanten spelen een rol in een heel aantal verhalen (waarbij Eddy C. Bertin de mutaties ver doorvoert, tot aan zogenoemde Smurries ... Een mooi concept dat leidt tot een prima ontknoping). Ook computers spelen nu een grotere rol dan in de eerste paar Ganymedes-delen. De angst lijkt te zijn gegroeid dat computers mensen in een keurslijf zouden dringen, zoals in het verhaal van Patrick Bernauw - dat tevens de grotere bezorgdheid om vervuiling en het milieu illustreert (net als het verhaal Bont). Ook de angst dat computers ons een rad voor ogen zouden kunnen draaien, zelfs met holografische beelden, lijkt te groeien als ik deze verhalen mag geloven (ten slotte kwam de film Tron uit in 1982, een jaar voor deze bundel, dus het thema speelde al breder). Bob van Laerhoven schrijft erover - in een goed geschreven verhaal, met interessante wendingen en een mooi einde, dat duidelijk maakt dat je mensen die ergens in wíllen geloven, niet makkelijk van hun overtuigingen af krijgt. In dat opzicht leven we nu in een tijd waar deze verhalen in vervulling komen, met 'fake news' en beeldmanipulatie. Ik vond ook het verhaal van Remco Meisner in deze bundel erg goed. Misschien wat te ongeloofwaardige elementen (de hermafrodieten met drie benen hadden misschien beter weggelaten kunnen worden), maar het einde werkte heel goed. Niets is wat het lijkt in dit verhaal. Helaas geen bijdrage van Tais Teng dit keer, die weet bundels heel vaak naar een hoger niveau te trekken. De korte verhaaltjes er tussendoor vielen me wat tegen, al was het leuk een verhaal van Gerben Hellinga aan te treffen (lekker gruwelijk). Ik snap nog steeds niet dat andere recensies van deze bundels er zoveel slechte verhalen in lijken aan te treffen. Naar mijn mening was elk verhaal in deze bundel in elk geval prima te verteren, en waren er toppers die er met kop en schouders bovenuit staken.