Bloed, een nieuw verhaal over Lilith

Het eerste boek uit een nieuwe serie van Kim ten Tusscher. De vertellingen van de ondergang deel 1, Bloed. Dit boek gaat in grote lijnen om de hoofdpersoon Lilith uit de Lilithtrilogie (Gebonden in Duister, Verbroken in Schemer en Geboren in Licht) en over Kiril die voorkomt in het tweeluik Jager en Prooi. Een derde verhaallijn wordt gevormd door Nighram, een nieuw personage in deze serie.
Allereerst moet ik toegeven dat de schrijfstijl van Kim zelfs sinds Jager en Prooi, die ik erg goed vond, nog beter is geworden. Het boek leest heerlijk vlot en door de spanning wil je door blijven gaan als lezer.
Lilith is de profeet geworden van Jakob en ze is heel goed bezig. Ze dwingt de Merzianen niet om zich tot haar geloof te bekeren, maar zorgt ervoor dat er goede scholen komen en dat de zieken goed worden verzorgd. Ze heeft genezeressen in dienst en is er zelf ook een. De Merzianen behandelen haar echter niet goed, ze herinneren zich nog dat Lilith die een drakenwisselaar is, als draak veel verwoest heeft in de vorige strijd. Daarbij werd zij een instrument in handen van een magiër, zoals ze dat eerder ook al was.
Kiril is degene die door Lilith het bestuur over Merzia in handen heeft gekregen. Hij probeert vooral ook om het goede te doen voor het land en voor het volk. Maar dan komt er een bericht dat de kroonprins is gevonden, de zoon van de vorige koning Yvar. De jongen komt samen met een magiër die voor zijn opvoeding zorgde naar Merzia en neemt plaats op de troon. Al gauw blijkt dat Rayender Lilith en de Jakobanen haat. Zodra hij op de troon zit, worden de volgers van Jakob achtervolgd en opgejaagd.
Lilith kan dit niet over zich heen laten gaan en reist naar Naftalia waar de Jakobanen een groot leger hebben onder leiding van Tokala. Zij is de profeet van Jakob en ze moet tegen het geweld opkomen. Ze wordt echter ook in haar eigen gelederen met wantrouwen bejegend. Er komt weer een hevige strijd die in Merzia zal losbarsten.
Kiril vindt de maatregelen van magiër Nayaku en kindkoning Rayender ook te ver gaan en verzet zich tegen hen. Daarvoor wordt hij zwaar gestraft.
Nighram en haar ouders wonen in een woestijndorp. Zij slaan op een gegeven moment op de vlucht wanneer hun dorp wordt aangevallen. Ze zijn vreemdelingen en hebben het zwaar.
Dan volgen vele dramatische gebeurtenissen die aan de ene kant interessant zijn om te volgen, maar die naar mijn smaak zo ver worden doorgezet dat het enerzijds ongeloofwaardige overkill voor mij werd en anderzijds vond ik dat Lilith weer heel erg in een lijdende positie werd gedwongen waarin zij geen eigen wil zou hebben. Hoe dat komt is wel te verklaren in het verhaal. Toch gaf dit mij geen bevredigend gevoel.
Ik begrijp dat vele andere fantasylezers dit boek zullen roemen en dat dit door mijn persoonlijke smaak komt. Waar precies het verschil met Jager en Prooi in te vinden is, daar kan ik niet helemaal de vinger op leggen. De boeken over Lilith liggen mij toch wat minder als lezer.
Maar dat neemt niet weg dat ik de kracht ervan wel zie. Mensen die van de films van Game of Thrones houden,die ik persoonlijk wel mooi maar veel te gruwelijk vind, zullen vast en zeker ook smullen van de boeken van Lilith. Want dat Kim goed kan schrijven, is wel zeker.
Mensen die Nederlandse fantasy van eigen bodem willen lezen, raad ik al haar boeken zeker aan!