Wonderwaan editie gelezen Edge Zero 2016

Recensie Wonderwaan uitgave van Edge Zero met‘De beste Nederlandse genreverhalen uit 2016.’
De organisatie kan wel op de kaft zetten dat dit (volgens de jury) de beste korte verhalen uit ons genre zijn in een bepaald jaar, maar of ik dat als lezer onderschrijf is nog maar de vraag. Niet alle verhalen uit de bundel vond ik even goed en daarom komt mijn waardering ook al gauw uit op drie sterren.

Dit zijn voor mij de uitschieters naar boven, waar ik het meest van genoten heb.
1. Hoop – geschreven door Peter Kaptein. Ik vind dat hij een wereldbouw heeft die volgens mij geweldig goed doordacht is, met concepten die in de toekomst zeker zouden kunnen gebeuren. Met problemen die echt de hele wereld aan het schudden zullen brengen. Hij schrijft met een taalgebruik en woorden die mij als lezer meetrekken in een verbeeldingswereld waar alles vreemd is. Toch ga ik daar heel gemakkelijk in mee. Mijn nieuwsgierigheid is geprikkeld, ik wil meer te weten komen en lees in rap tempo door omdat ik verder wil lezen. Op het eind is er in eerste instantie een desillusie, totdat ik tot de ontdekking kom dat dit verhaal perfect rond loopt. Het einde sluit geweldig goed aan bij het begin, de vorm doet denken aan een spiraal. Voor het hoofdpersonage hoop ik dat die spiraal omhoog zal leiden en dat ze op den duur uit de problemen komt.
2. Een schuur vol vermogen – Anaïd Haen. Dit verhaal lijkt op sf maar gaat over problemen waar ondernemers tegenaan lopen wanneer ze proberen te voldoen aan de regels van de belastingdienst. Dat weet ik omdat ik Anaïd daar weleens over heb gesproken. Dus misschien ben ik bevooroordeeld geweest bij het lezen van dit verhaal, al kende ik het niet. De manier waarop dit probleem in een verhaal is uitgewerkt is naar mijn mening een geweldige vondst. Een schuur vol met afgedankte robots die nu eindelijk goed onderhouden worden omdat het de hobby is van iemand die zich over hen ontfermt. En dan komt er een ambtenaar die hen aanslaat om belasting te betalen omdat ze arbeidspotentieel hebben staan, dat niet gebruikt wordt. Er wordt dus waarde toegekend aan robots die niet meer kunnen werken. En dan moet er zelfs nog gekeken worden naar alle mogelijke vormen van samenwerkende soorten robots omdat die nog meer potentieel hebben. De familie ziet zich al failliet gaan. En de oplossing zoals die in dit verhaal gegeven wordt is echt fantastisch goed gevonden. Alles in dit verhaal klopt en zit solide aan elkaar vast. Er is geen speld tussen te krijgen.
3. Algorhytm ’n’ Blues – Jack Schlimazlnik. Dit verhaal gaat over het geheugen van mensen, over de werking van het brein en over relaties met familieleden. ‘Het is niet natuurlijk dat alles wordt onthouden,’ ‘Door het verleden langzaam te laten vergaan, kunnen we ons losmaken van de last van vroeger,’ staat bijvoorbeeld in de tekst. De hoofdpersoon denkt dat hij familie heeft maar doordat hij van alles vergeet en de bewijzen ervan, zoals foto’s en geluidbestanden langzaam verloren gaan, is niets zeker meer. Alles wordt vervormd. Een heel goed uitgewerkt concept met een titel die perfect past.

Voor liefhebbers van korte verhalen in het genre science fiction, fantasy en horror is dit een bundel met verhalen uit 2016, dus tamelijk recent. Er zitten veel verhalen tussen met mooi uitgewerkte ideeën die de moeite van het lezen zeker waard zijn. Een andere lezer zal er wellicht drie andere verhalen uit halen om in de top drie te zetten. Het is een verzamelbundel en daardoor ook afhankelijk van smaak. Voor elk wat wils.