Droomdanser, deel 1 en 2 horen na elkaar gelzen te worden

Droomdanser deel 2 Vlammenzee is het tweede deel van een tweeluik en moet eigenlijk direct na deel 1 Het land van middernacht gelezen worden. In feite zijn de twee boeken samen een lang verhaal dat bij elkaar hoort. In deel 2 komen taferelen voor die nogal barbaars te noemen zijn. De tovenares Kaia heeft met haar sterke magie, met haar geest in feite, een heel invasieleger in haar macht en in het bijzonder Makar, de man van Odi. Hij wordt door haar gemarteld. Ze weet precies wat de mannen denken en straft alles af. Ik vind haar een gruwelijke antagonist.
De broer van Makar, Rolar, is niet dood zoals Makar denkt. Hij maakt een eigen avontuur mee bij het volk dat nachtdraken berijdt en ontmoet er zijn grote liefde, die hij helaas weer moet achterlaten. Rolar probeert zijn broer uit de klauwen van Kaia te bevrijden. Maar ook hij is in de macht van de tovenares.
De broers komen in haar burcht vreselijk in het nauw te zitten en moeten voor hun leven vechten tegen een hele groep aasrenners. Dit wordt uitgewerkt in een spannend gevecht. Het verhaal krijgt hier plotseling veel vaart, terwijl de rest van het boek nogal rustig is geschreven.
Hoewel de verhaallijnen van Makar en Rolar veel aandacht krijgen, vind ik toch dat die van Odi, Hinde en Auda en die van Octana en haar broer Sadaku het belangrijkst zijn voor het verhaal. Daarin komt het grote mystieke gebeuren in deze wereld tevoorschijn. Het verhaal over de Brahi, over wat er met Sadaku gebeurt, waarom Octana moet gaan zwijgen en hoe uiteindelijk alles afloopt voor de Archipel. Dat is het belangrijkste gegeven van dit boek en daar ligt de kracht van dit verhaal. Het is zoals fantasy moet zijn vervreemdend. Het kruipt je onder je huid. Ik kreeg een gruwelijke hekel aan Kaia die weliswaar zelf in haar jeugd van alles meegemaakt heeft, maar dfie wel heel veel martelt en nietsontziend bezig is. Ik had gewild dat Makar haar gedood had toen het kon, maar begijp dat het anders lopen moest. Ik had te doen met Rolar die zijn grote liefde achter moest laten, maar vooral met Sadaku en wat er van hem werd. Op het laatste heb ik gehuild van ontroering en dat zegt natuurlijk wel iets over mijn beleving van dit boek.
Deze boeken brengen je langzaamaan door een wereld van ijzige koude waar menselijke warmte tegenop moet boksen. Een wereld van geesten waarbij uit naam van het geloof veel kwade dingen zijn gebeurd. Een wereld met allerlei vreemde dieren waar ik me nauwelijks iets bij voorstellen kon. Maar het mooiste van alles is de mystiek, het geheimzinioge van de Droomdans, het overklaarbare van het leven en de liefde die de mensen met elkaar verbindt.