Zwart Hart

Een Splinter uit de serie van Quasis, deze keer Zwart Hart van Sophia Drenth. Als ik de achterflap eerst had gelezen, had ik kunnen weten waar het verhaal heen ging. Maar ik heb de achterflap pas gelezen nadat ik het verhaal uit had. Ik moest naar de tandarts en dacht: "Aha, dat boekje neem ik mee, dan heb ik wat te lezen tijdens het wachten op mijn beurt." Daar zijn Spliters best handig voor, weet je.
Het begin vond ik erg verwarrend. Een vreemde omgeving, vreemde namen, vreemde wezens en niet weten waar of wat of hoe. Af en toe iets schuingedrukt, om aan te geven dat het een verhaal was dat door een ander werd verteld aan de hoofdpersoon (waarschijnlijk). Ik dacht: "Waar gaat dit over?" Het begin was grotendeels onbegrijpelijk. Bovendien lazen de zinnen lastig en de actie spatte er zo vanaf dat ik er amechtig van werd. Eerlijk gezegd, ik heb het boekje na een bladzijde of twaalf in mijn tas gestopt en op de tandarts zitten wachten totdat ik aan de beurt was, vervelend tijdverlies want ik doe niet graag niks.
Maar thuis heb ik toch doorgezet en ben ik verder gaan lezen. Langzaam ontvouwde het verhaal zich. Ik kreeg door wie alle personages moesten zijn. Ik kon er eindelijk de beelden bij bedenken. Er zat een plot achter, het hoofdpersonage had een plan dat hij moest uitvoeren. Daarvoor was hij op pad gegaan en had hij zich ingesmeerd met het zwarte goedje. Daarvoor bleek het verhaal in elkaar te steken zoals het deed. De gruwelijke waarheid kwam naar boven. Ik kon het boekje niet meer dichtslaan en heb het achter elkaar uitgelezen, want nu wilde ik weten hoe het zat. Jammer dat er toch weer een aantal stereotypes in zaten, waarom dat dan niet net iets anders?
Maar na doorzetten blijkt een boekje, waarvan ik vermoedde dat het niet echt mijn favoriet kon zijn omdat het weer zo zwartgallig was, een boekje te zijn dat toch zijn charme heeft. Omdat de boodschap die erin zit op het einde duidelijk wordt. Het gaat niet alleen maar om dat ene, nee er is veel meer aan de hand.
Ik zit nog steeds niet te juichen, want horror en gruwel is niet echt mijn ding, maar ik begrijp nu dat dit verhaal iets heeft waarvan je als lezer enthousiast kunt worden. De aanloop in het begin vond ik te onduidelijk, maar het einde maakt veel goed.
Voor horrorfans is dit een aanrader, denk ik. (Probeer wel rustig te blijven ademen wanneer je in de rollercoaster wordt meegesleept).