Niets is wat het lijkt

Meisje van me is een andere thriller geworden, dan de eerste twee thrillers van Ilse Ruijters. Dit mede doordat Ilse Ruijters zelf net moeder is geworden. In Meisje van me draait het plot om de verdwijning van draagmoeder Kirsten en haar baby Emma.
Amber kan geen kinderen krijgen en daarom vragen ze Kirsten, een studente van de Mindset Academy voor hun een kind te krijgen. Als ze Kirsten en Emma op willen halen uit het ziekenhuis blijkt deze spoorloos te zijn verdwenen. Niemand weet waar ze zijn. Dit is het begin van een grote nachtmerrie voor zowel Amber als Tom. In hun speurtocht gebeuren er verrassende dingen. Maar niets is wat het lijkt. In hun zoektocht neemt de media een belangrijke plaats in, doordat Amber en Tom BN’ers zijn door de Mindset Academy die ze leiden.
“Hun draagmoederschap was nationaal nieuws geweest. Tom en Amber moesten het stel blijven dat Nederland via de Mindset Academy verlichting en inspiratie bracht.”
Naarmate het verhaal vordert zie je Amber groeien. Ze verandert van een naïeve vrouw in een vrouw die voor zichzelf opkomt. Tom verandert echter ten negatieve in de ogen van Amber en hun huwelijk vertoont al snel de eerste scheurtjes. Joël is maar al te graag Amber tot steun. Hij is de media-adviseur van Tom, die hem influistert wat en wanneer hij moet zeggen. Alec Morozov is de zakenpartner van Tom en heeft aardig wat in de melk te brokkelen. Dat het een onaangenaam heerschap is, wordt gaandeweg het verhaal steeds zichtbaarder.
Het thema waar Meisje van me om draait is draagmoederschap en moeder zijn en dat kan zich op verschillende manieren uiten. Hoe? Daarvoor moet je Meisje van me echt gaan lezen.
Het eerste gedeelte van het verhaal schoot voor mijn gevoel niet op, maar was wel nodig om de personages te leren kennen en de verhaallijnen op te bouwen. Op ongeveer 2/3 gedeelte van het verhaal komt het tempo er in en wordt het verhaal interessanter en spannender door de verschillende plotwendingen. De ontknoping van deze bijzondere thriller is niet geheel onverwachts, maar wel bizar en onthutsend tegelijkertijd. Dat Ilse Ruijters affiniteit met taal heeft is duidelijk te merken aan de vele mooie zinnen, waarvan ik hier enkele met jullie wil delen.
“Een mooie buitenkant heeft geen waarde als de binnenkant verrot is.”
“Het was een haast diabolische bezetenheid, een misplaatste drive om zich als een teek in hun leven in te graven.”
Sommige personages, zoals Tom en Joël kon ik mij echt aan ergeren, de manier waarop ze vrouwen als een gebruiksvoorwerp beschouwden.
Met Amber ging ik steeds meer mee leven, op een gegeven moment liet ze zich niet langer door Tom overheersen en deed wat zij dacht dat goed was. Je leert de personages goed kennen met al hun tekortkomingen en pogingen om dingen weer recht te breien. Je krijgt inzicht in de motieven die zitten achter de acties van de verschillende personages. De invloed van de media komt duidelijk naar voren in het verhaal. Het is de wereld van het snelle makkelijk geld verdienen, maar ook om een boodschap af te geven aan de wereld. Er zijn grote verschillen in wat de personages vertellen en hun echte denkwereld, die tegenovergesteld is aan wat ze zeggen. Dit laat de auteur zien in cursief gedrukte stukjes tekst.
Meerdere dilemma’s komen naar boven in het verhaal. Wie is de echte moeder en wie juridisch gezien? Met meerdere dwaalsporen weet Ilse Ruijters de lezer op een verkeerd spoor te zetten en zo de spanning te verhogen.