De kinderen van de rivier

Kinderen van de rivier
door Lisa Wingate

Van Ambo Anthos uitgevers mocht ik het boek Kinderen van de rivier van Lisa Wingate lezen. Heel hartelijk bedankt hiervoor!

‘Kinderen van de rivier’ van Lisa Wingate begint in Memphis in 1939. De twaalfjarige Rill leidt met haar broertje en zusjes een zorgeloos leven op een woonboot aan de Mississippi. Dan slaat het noodlot toe: de kinderen worden ontvoerd en komen terecht in een weeshuis. Daar zijn ze overgeleverd aan de grillen van een wrede directrice. De jonge Rill doet er alles aan om haar broertje en zusjes bij elkaar te houden. In het South Carolina van nu leidt de rijke Avery Stafford een geweldig leven. Een toevallige ontmoeting dwingt haar om haar familiegeschiedenis onder de loep te nemen, er blijkt meer verzwegen te zijn dan ze ooit had kunnen vermoeden.

‘Kinderen van de rivier’ is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van weeshuisdirecteur Georgia Tann, die kinderen uit arme gezinnen ontvoerde en verkocht aan rijke families.
Bron: Hebban

Wat een schitterend mooi en ontroerend boek is dit. Vanaf het eerste hoofdstuk werd ik meegezogen in het verhaal. Een verhaal welke me niet meer los liet tot aan de laatste bladzijde. En ondanks dat het een dik boek is, ruim 400 blz, had het nog veel dikker mogen zijn!

Heden en verleden worden afwisselend verteld en komen steeds meer tot elkaar tot in het nu. Je leeft zo mee met Rill en haar zusjes en broertje, maar ook Avery groeit steeds meer tijdens het verhaal.
De schrijfster heeft een prachtige kleurrijke schrijfstijl. Je ziet en ruikt de rivier zonder er zelf geweest te zijn geweest. Je weet zelfs hoe hij proeft:

“…..en de dag is zo zoet als de stroperige druppels van een kamperfoelie. Ik steek mijn tong uit en proef, en proef. Ik verdwaal in de geur van brandend hout en ochtendnevel die zo dik is dat de tegenoverliggende oever niet te zien is….” blz 224

Met prachtige zinnen weet Lisa Wingate je mee te trekken in alle emoties die de hoofdpersonen meemaken. Het is misschien gemakkelijker om je voor te stellen wat Rill allemaal heeft moeten meemaken. Omdat dit verhaal zo verschrikkelijk is. Vooral omdat je weet dat het op waarheid gebaseerd is en dus ook echt allemaal gebeurde. Je voelt de angst en door de juiste omschrijving kun je het zelfs voor je zien.

“Als we binnenkomen breekt de angstzweet me uit. Zo’n angst die je ook overvalt als de rivier door het smeltwater in de lente gezwollen is en je een ijsschots recht op de boot af ziet komen. Soms is die zo groot dat je weet dat je hem onmogelijk kunt wegduwen met een bootshaak. Hij gaat de boot raken, en hard ook, en als er een gat in de romp komt, dan zink je.” Blz 193

Maar ook de tweestrijd die Avery doormaakt en de keuzes die ze moet maken worden goed neergezet. Thema’s als politiek, verwachtingen die ouders/familie van haar hebben en haar eigen beeld hiervan, haar liefde voor Elliot en haar gevoelens voor Trent, en natuurlijk het omgaan met haar steeds meer dementerende oma Judy komen allemaal aan bod. Prachtig vond ik de zin die op blz 360 staat geschreven over dementie. Misschien vat deze zin alles wat er gebeurd rondom dementeren wel in een keer samen.

“Wat de geest niet meer weet, is het hart niet vergeten.”

Kortom, ik vond het een geweldig mooi boek. En ik vind het oprecht een bestseller en ik hoop dan ook dat hij in Nederland en in alle andere landen waar het boek vertaald gaat worden, net z’n groot succes mag worden als in New York. Ik waardeer hem dan ook op 5 volledige dikke sterren!