AJ Arlidge marathon

Voor leesclub de perfecte buren had ik mij opgegeven om deel te nemen aan de Arlidge marathon. k had al veel over deze boeken gehoord, maar nog niks van gelezen. Wat mij vooral aantrok ware de titels, allemaal gebaseerd op kinderversjes. Bijzonder, maar ook voor mij moeilijk de volgorde uit elkaar te houden hierdoor.
Ik begon in deel 1, Iene Miene Mutte, en werd gelijk in het afschuwelijke verhaal gezogen. Ik hoorde al van andere dat het verhaal alleen maar afschuwelijker zou worden, dus ik zette me al schrap voor wat komen zou, En ze kregen gelijk....
Vooral aan het eind wordt je nog even getracteerd op een stukje waarbij je zeker kippevel krijgt! (zeker als beeldenlezer!)
Maar eerlijk is eerlijk, halverwege vond ik het verhaal minder spannend worden. Maar ondanks dat een heel goed boek en ik begon dan ook al heel gauw in deel 2.

De titel van het tweede deel is piep zei de muis. En ook dit deel begint, zoals het eerste deel, afschuwelijk, spannend en het zuigt je mee in een verhaal waarvan je gewoon weer wilt weten hoe het afloopt!
In deel 2 vond ik wel dat de hoofdpersoon, Helen, harder werd. en ik begon haar daardoor onaardiger te vinden.
Echter wanneer ze eindelijk oog in oog komt te staan met de moordenares, komt haar zachte kant naar boven. Dat ontroerde zelfs even, omdat het verhaal verder zo ontzettend hard is. En wanneer je alle feiten weet, voel je zelfs met de moordenares mee en hoop je op een ander einde...
Anders dan in deel 1 eindigd deel 2 met een epiloog. Hierdoor het boek een afgerond geheel.
Wel is de opbouw van het verhaal het zelfde, daardoor verwacht ik dat deel 3, Pluk een roos, wederom zal beginnen met afschuwelijke taferelen!

Ik benwel blij dat de boeken zo gemakkelijk weg lezen, Over elk boek heb ik ongeveer een week gedaan (wat voor mij erg snel is, maar dit kwam vooral door de "tijdsdruk" van de leesclub om alle vier de boeken in 1 maand uit te lezen). Dus ik verwacht de volgende twee delen binnen het einde van de maand uit te lezen.
Laat ik dan maar gauw beginnen in deel 3!

En deel 3 is inderdaad weer steengoed. Ik vond het beter dan deel 2. Dit kwam omdat er een andere verhaallijn in zat (waardoor het dus minder voorspelbaar was) en je steeds hoopte dat dit deel wel eindigd met en goede afloop.
Hij is wederom zeer spannend geschreven en het verhaal zet je een paar keer op een verkeerd spoor.
In dit deel vond ik Helen, net als in deel 1, aardiger. Of dat kwam door de vriendschap en vertrouwen in Charley weet ik niet, maar ik vond dat wel prettig.

Hopelijk weet de schrijver me in deel 4 opnieuw te verrassen. (Ik vind dat toch wel erg knap hoor, hoe een schrijver steeds nieuwe inspiratie vind, zonder in herhaling te vallen. Vooral bij spannende boeken vind ik dit erg knap. want je wilt je lezer natuurlijk wel vast houden!)

Klikspaan was opnieuw een heel spannend verhaal.Met opnieuw een andere invalshoek waardoor het spannend bleef om te blijven lezen.
Het was ook het eerste boek waarin opeens de titel van het boek letterlijk in het verhaal geschreven was. (waarbij ik mij wel afvroeg hoe dit in de Engelse taal zou staan, of dat dit in de vertaling er extra ingezet was).
Maar ik vond het wel leuk om te zien. Het was een echt he momentje.
Helen wordt in dit verhaal steeds "menselijker" en laat meer haar emotionele kanten zien.)
Wel miste ik het dat er geen enkele verwijzing naar het neefje in staat, terwijl dit in het vorige deel zo belangrijk was.

Mijn slot conclusie is: ik vind heel spannende boeken, welke goed geschreven zijn, met een goed verhaal. Deel 1 en deel 3 vond ik het beste. En daarna deel 4.

De volgende delen wil ik, wanneer ze uitkomen zeker ook gaan lezen! Dus Arlidge, schrijf je nog even door? Dan lees ik ook nog even door!