In de tuin van de St. Martinikerk in Kaapstad wordt het lichaam van een jonge vrouw gevonden. Zij is op gruwelijke wijze vermoord. Inspecteur Bennie Griessel (een blanke politieman die mentor is over een aantal politie-inspecteurs in opleiding met verschillende culturele en raciale achtergronden) is een niet-drinkende alcoholist en heeft door zijn drankprobleem veel aanzien binnen het politiekorps verloren. Deze zaak en de moord op een invloedrijke impresario uit de muziekindustrie zijn zijn een laatste kans op rehabilitatie.

Al meteen in het begin van het onderzoek blijkt dat de jonge vrouw niet alleen was. Haar vriendin, die getuige was van de moord, is aan de moordenaars ontsnapt en rent letterlijk en figuurlijk voor haar leven. Naast het oplossen van de twee moordzaken wordt Bennie Griessel ook belast met het opsporen van deze Rachel Anderson voordat de moordenaars opnieuw kunnen toeslaan.

De spanning is vanaf de eerste bladzijde van 13 uur volop aanwezig. Je wordt meteen geconfronteerd met een kaleidosoop aan mensen en gebeurtenissen, die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Het verhaal heeft een ongelofelijke snelheid en bevat een wervelwind aan plotwendingen. Alle karakters worden goed uitgewerkt (en het zijn er nogal wat) maar de uitstekende en gedetailleerde schrijfstijl van Deon Meyer maakt dat je het overzicht nergens verliest. Hij is heer en meester over de materie.

Het verhaal gaat uitgebreid in op de nog steeds bestaande raciale verschillen, het bedenkelijke gekonkel met geld en talent in de muziekindustrie en de onderlinge animositeit tussen de leden van het politiekorps, vaak bepaald door cultuur en ras. De dialogen zijn natuurlijk en ongekunsteld en dat maakt van de personages in het boek echte en herkenbare mensen.

13 uur is een uitermate knap geconstrueerde misdaadroman, heel goed geschreven, huiveringwekkend, dynamisch en spannend van begin tot het einde. Het wordt nu al de beste misdaadroman van 2012 genoemd. Of dat uiteindelijk ook zo zal zijn hangt natuurlijk in hoge mate af van de prestaties van collega-auteurs maar dat Deon Meyer hoge ogen gooit staat voor mij vast.