In Stockholm en omgeving worden de lichamen van een aantal vrouwen gevonden. Zij zijn vermoord. De manier waarop zij om het leven zijn gebracht komt exact overeen met de wijze waarop seriemoordenaar Edward Hinde vijftien jaar geleden op zeer gewelddadige wijze van zich liet spreken. Edward Hinde is echter veroordeeld en zit nog steeds in de gevangenis.

Psycholoog Sebastian Bergman was er verantwoordelijk voor dat Edward Hinde achter de tralies belandde en hij heeft over deze seriemoordenaar een boek geschreven. De kennis die hij over Hinde bezit, is van groot belang voor het rechercheteam van inspecteur Torkel Höglund en hij wordt schoorvoetend aan het team toegevoegd. Dit geeft Sebastian meteen de gelegenheid om dicht in de buurt van zijn dochter en politievrouw Vanja Lithner te zijn. Naarmate het politieonderzoek vordert, wordt het duidelijk hoe de verschillende moorden met elkaar verband houden en welke rol Sebastian Bergman daarin speelt.

De discipel is het tweede deel van de zogenaamde Bergmankronieken. Het Zweedse schrijversduo Michael Hjorth en Hans Rosenfeldt maken in het verhaal gebruik van het thema van de copycat moordenaar. Op zich is dat weinig origineel. Ook het idee van de seriemoordenaar die een ziekelijke affectie voelt voor een ambitieuze jonge politievrouw is niet nieuw (denk aan Hannibal Lecter). En voor wie het eerste deel van de Bergmankronieken heeft gelezen (Wat verborgen is) komt het nauwelijks als een verrassing dat er de nodige en soms hoog oplopende wrijving bestaat tussen Sebastian en Vanja. Wat dit betreft is er in De discipel weinig nieuws onder de zon.

Dit alles neemt niet weg dat Hjorth en Rosenfeldt erin geslaagd zijn een uiterst boeiend, flitsend en snel lezend verhaal op papier te zetten dat nergens verveelt en een goed opgebouwde spanning kent. Het is knap in elkaar gezet, kent verschillende verhaallijnen en subplots die aan het einde fraai samenkomen. Edward Hinde wordt neergezet als een huiveringwekkende psychopatische seriemoordenaar die totale controle over zijn situatie en omgeving heeft. De persoon Sebastian Bergman wordt realistisch uitgewerkt. Hij is en blijft een man die je niet in je armen sluit. Een man zonder richting die niet weet wat hij met zijn leven aan moet en een gave heeft iedereen te schofferen en tegen zich in het harnas te jagen. Zelfs het lichtpuntje in dit verhaal brengt hij vakkundig om zeep. Het conflict tussen enerzijds de afkeer die op grond van Sebastiaan's houding bij de teamleden bestaat en anderzijds de noodzaak om met hem te moeten samenwerken om de zaak tot een goed einde te brengen wordt vakkundig uitgewerkt.

Het boek heeft een open einde. Stof genoeg voor een vervolg. De discipel is een prima geslaagde misdaadroman die, hoewel nauwelijks vernieuwend, borg staat voor een groot aantal uren leesplezier.