Een bijzondere en originele thriller

Over Dario Correnti is weinig bekend, eigenlijk niet veel meer dan dat het een pseudoniem is waarachter twee Italiaanse auteurs schuilgaan. Voordat de debuutthriller Heimwee naar bloed daadwerkelijk verscheen was er al veel internationale belangstelling voor. Het op feiten gebaseerde verhaal dat spannend en goed geschreven is, verdient deze belangstelling.

In het Noord-Italiaanse plaatsje Buttanuco wordt Aneta Albu, de Roemeense verzorgster van de oude notaris Lecchi op gruwelijk wijze vermoord. Opvallende details zijn dat de moordenaar spelden bij het lijk achterliet, de ingewanden verwijderde en een hap uit haar kuit nam. Misdaadjournalist Marco Besana, die op het punt staat met pensioen te gaan, wil over deze zaak schrijven. Hij wordt bij zijn onderzoek geholpen door de jonge en stuntelige stagiaire Ilaria Piatta. Zij ontdekt overeenkomsten met moorden die in de negentiende eeuw in dezelfde streek plaatsvonden. Daarvoor werd Vincenzo Verzeni, de vampier van Bergamo, veroordeeld. Ilaria denkt dat iemand hem wil kopiëren. De twee journalisten worden bij hun onderzoek tegengewerkt door de politie die al snel een verdachte arresteert terwijl de plaatselijke bevolking zich verschuilt achter de oude traditie van discretie, je weet iets maar je praat er niet over.

Heimwee naar bloed is om een aantal redenen een interessante thriller. De personages zijn uitstekend getypeerd. Er ontwikkelt zich een wonderlijke chemie tussen Marco, de oude rot in het vak en de onervaren Ilaria die de fijne kneepjes van de misdaadjournalistiek wil leren. Daarnaast schetst Dario Correnti een boeiend beeld van de cultuur en leefwijze van kleine gemeenschappen in Noord-Italië waarin mysterie en discretie een belangrijke rol spelen. Er wordt aandacht besteed aan seriemoordenaars uit heden en verleden en wetenschappelijke theorieën die hierover zijn verschenen.

Het verhaal is geschreven in de tegenwoordige tijd en heeft een groot aantal korte hoofdstukken waardoor het snelheid en een aangename spanning heeft gekregen. De inhoud is soms gruwelijk maar door het toevoegen van subtiele humor heeft Correnti het lichter gemaakt. De opbouw van de plot is overtuigend en je bent al heel ver in het verhaal voordat je een eerste idee krijgt wie de moordenaar is. Maar voordat je zover bent heb je kennis gemaakt met de animositeit die op een dagbladredactie heerst, de arrogantie van politie en justitie die alles beter menen te weten en de nodige familiegeheimen die voor de ontknoping essentieel maar bijzonder lastig te ontrafelen zijn.

Heimwee naar bloed is een bijzondere en originele thriller die de misdaadliteratuur weer wat kleur geeft en dat is in een landschap dat zich kenmerkt door teveel middelmatigheid een welkome afwisseling.