Een thriller die je voor kennisgeving aanneemt

Lars Kepler is het pseudoniem voor het Zweedse schrijversechtpaar Alexandra Coelho Ahndoril en Alexander Ahndoril. Zij debuteerden in 2010 met de indrukwekkende thriller Hypnose met de charismatische Joona Linna als hoofdpersoon. Het was het eerste deel van een serie die een vervolg kreeg met Contract, Getuige, Slaap en Stalker. Jager is het zesde deel in de serie.

Operationeel commissaris bij de Zweedse veiligheidsdienst Saga Bauer wordt naar een plaats delict geroepen en manier waarop dat gebeurt, wijst erop dat er iets ernstigs aan de hand is. Het blijkt dat de minister van binnenlandse zaken op brute wijze om het leven is gebracht. Er zijn nauwelijks aanknopingspunten en uiteindelijk wordt besloten om Joona Linna, die zijn tijd in een zwaar beveiligde gevangenis doorbrengt, bij het onderzoek te betrekken.

De beroemde televisiepersoonlijkheid en chef-kok Rex Müller die de banden met zijn van hem vervreemde zoon wil aanhalen, is na een uit de hand gelopen grap ineens een verdachte. Is een bekend kinderliedje de sleutel tot de ontrafeling van deze gruwelijke moord?
De opening van het verhaal ziet er goed uit. De gebeurtenissen in aanloop naar en rond de eerste moord worden gedetailleerd beschreven en zijn voorzien van veel spanning, angst en bloed. Dit expliciete beschrijven van misdaden die verder nog in het boek volgen, hebben hetzelfde grafische karakter. Het is een manier van schrijven waar Lars Kepler goed in is. Minder is het met de typering van de personages. De karakterontwikkeling van Joona Linna lijkt in dit zesde deel bijna tot stilstand te zijn gekomen en Saga Bauer is weliswaar een doortastende, compromisloze politievrouw maar ze is ook een vrouw zonder geschiedenis en dat maakt haar een beetje kleurloos. De interactie tussen de twee is zakelijk en zonder emotie. Het lijkt erop dat zij beide hun glans beginnen te verliezen, een proces dat je vaker ziet in thrillers die deel uitmaken van een serie.

Het verhaal dat weinig origineel is, is in de tegenwoordige tijd geschreven waarmee je een grotere betrokkenheid van de lezer kunt bereiken. Korte hoofdstukken en plotwendingen zouden dit effect moeten versterken maar helaas slaagt Lars Kepler niet zo goed in deze opzet. Het is eerder een verhaal dat je voor kennisgeving aanneemt dan dat je er door gefascineerd raakt. Ook wordt de kwaliteit nadelig beïnvloed door een storende onevenwichtigheid. Minder belangrijke zaken krijgen relatief veel aandacht in vergelijking met personages en zaken die er echt toedoen. Ook hier mist Lars Kepler een kans.

Na de eerste hooggewaardeerde thrillers in de Joona Linna serie waren de verwachtingen bij de vervolgdelen steeds hooggespannen. De sleetsheid die zijn intrede deed bij Stalker heeft zich in Jager helaas voortgezet. Het is uiteindelijk een middelmatige thriller geworden waarmee Lars Kepler zichzelf in hoge mate tekort doet. Jager eindigt met een intrigerende cliffhanger en hopelijk vindt Lars Kepler in het volgende boek de weg terug naar het hoge niveau van weleer.