Een beetje teleurstellend

Fjällbacka is in de greep van de winter, wanneer inspecteur Patrik Hedström melding krijgt van een verkeersongeval. Het slachtoffer, een jong meisje dat al vier maanden vermist is, wordt snel geïdentificeerd. Ze blijkt gruwelijk mishandeld. Omdat ook andere jonge vrouwen spoorloos zijn verdwenen, staat de politie meteen op scherp. Tegelijkertijd is Erika bezig met een oude zaak, een familietragedie die eindigde met de dood van de echtgenoot. Ze probeert uit te zoeken wat er is gebeurd. Het lijkt erop dat het verleden zijn schaduw werpt op het heden.

Camilla Läckberg (1974) is een Zweedse misdaadauteur die in 2003 debuteerde met de thriller IJsprinses, het eerste deel in de Fjallbäcka serie (soms ook wel de Patrik Hedström serie genoemd). Haar thrillers worden altijd goed ontvangen en krijgen over het algemeen lovende kritieken. Camilla Läckberg wordt dan ook beschouwd als een van topauteurs in de wereld van het Zweedse spannende boek. De verhalen worden steeds volgens een vast patroon opgebouwd en hebben altijd dezelfde hoofdpersonen, inspecteur Patrik Hedström en onderzoeksjournaliste Erica Falck. Misdaden in het heden worden onderzocht door Patrik en raadselachtige, onopgeloste gebeurtenissen uit het verleden door Erica en beide verhalen komen in een enerverende ontknoping samen. Om met ieder boek een dergelijk hoog niveau te halen is moeilijk maar Camilla Läckberg is daar tot nu toe nog steeds goed in geslaagd. Het concept kan echter ook tekenen van slijtage gaan vertonen en minder overtuigend werken.

In Leeuwentemmer, het negende deel in de serie, lijkt dit het geval te zijn. Het verhaal zit goed in elkaar, er is voldoende spanning, de schrijfstijl is goed, de personages zijn levensecht, de ontknoping is spannend; alle elementen die een thriller goed maken zijn aanwezig en goed uitgewerkt, daar is allemaal niets mis mee. Maar toch haalt Leeuwentemmer niet het niveau dat Camilla Läckberg beroemd maakte. Het verhaal mist de scherpte en diepgang die kenmerkend zijn voor haar eerdere boeken, de zijpaden die Camilla Läckberg regelmatig bewandelt om personen, relaties, verwijzingen naar vorige verhalen en minder relevante gebeurtenissen uit te diepen worden zijwegen en het gedrag van de hoofdpersonen is voorspelbaar geworden.

Afgezien van deze kritische noten is Leeuwentemmer een prima thriller. Het verhaal kent een aantal onverwachte plotwendingen waardoor het van meet af aan boeit en alleen op de momenten waarop Camilla Läckberg zaken te breed uitmeet een beetje inzakt. Als je voor jezelf een idee hebt hoe het verhaal zal aflopen word je toch weer op het verkeerd been en dat is knap gedaan. De spanning is goed opgebouwd en de ontknoping enerverend en spannend maar schurkt tegen de grenzen van geloofwaardigheid aan. Niet alle puzzelstukjes vallen op hun plaats. Er is een open einde dat hopelijk in een volgend boek wordt gesloten.

Leeuwentemmer is niet de meest overtuigende thriller die Camilla Läckberg heeft geschreven maar nog altijd de moeite van het lezen waard.