Meer dan alleen een misdaadroman

In Vitoria, in het noorden van Spanje, in Baskenland, worden raadselachtige moorden gepleegd, die een opmerkelijke gelijkenis vertonen met de moorden waarvoor twintig jaar daarvoor Tasio Ortiz de Zàrate, de helft van een succesvolle tweeling, is veroordeeld en nog steeds gevangen zit. Hij mag binnenkort met proefverlof. Heeft hij de hand in de nieuwe moorden? Inspecteur Unai Lopez de Ayala, die regelmatig berichten van deze Tasio ontvangt, gaat hem opzoeken in de gevangenis. Al snel vermoedt Unai dat er iemand anders achter deze, rituele, moorden moet zitten. Zijn directe collega, Estíbaliz, blijft Tasio verdenken. Hun meningsverschil wordt persoonlijk en dit dreigt de vriendschappelijke relatie van beiden op het spel te zetten. Wie is de moordenaar en wat is het motief? Dan is er ook nog de nieuwe commissaris, Alba Diaz de Salvatierra.
Dit verhaal, geschreven in het ik-perspectief, wordt verteld door inspecteur Unai Lopez de Ayala.
Een ander verhaal speelt zich af van de jaren '70 tot eind jaren '80 uit de vorige eeuw. Hierin spelen een huisarts, Alvaro Urbina, en een mooie dame met een ongelukkig huwelijk, Blanca Ortiz, een grote rol. Uiteraard komen beide verhaallijnen samen.
De personages in beide verhalen worden mensen waar je om gaat geven, met wie je meeleeft en mee rouwt, met wie je meezoekt en met wie je begaan bent. Je kan de frustraties van de seriemoordenaar begrijpen. Eva Garcia Sáenz de Urturi tovert verschillende schitterende karakters op papier, van wie de grootvader van Unai niet de minste is. Het boek is meer dan alleen een misdaadroman, veel meer.
Hoewel het een behoorlijke dikke pil is maakt Urturi geen gebruik van vervelende vertragingen, die de lezer op het puntje van zijn stoel zou moeten krijgen, trucjes die het verhaal ophouden en de lezer, tot het uiterste gespannen, dwingen sneller de pagina's om te slaan (omdat bijvoorbeeld vlak voor een ontdekking of ontknoping een weg onbegaanbaar is geraakt). Er zit vaart in het verhaal. Een van de betere misdaadromans die ik heb gelezen.
Ook de voorlezer, Sander de Heer, krijgt ***** vijf sterren. Hij staat in mijn top 5 van beste voorlezers. Ik heb al eens eerder geconstateerd dat Sander de Heer de lezer op het puntje van zijn stoel krijgt al zou hij de beursberichten in een economisch rustige tijd voorlezen. Met zijn aan ijdelheid grenzende nonchalante voorleesstem, meandert hij over de pagina's, hij neemt de tijd, zet zinnen slepend neer en weet met subtiele intonatieverschillen stemmen te geven aan verschillende personages.