Een meesterverteller maakt een middelmatig verhaal tot een meesterwerk

Jeroen Willems natuurlijk! Ik luister al enige tijd naar het verhaal De Zevensprong van Tonke Dragt. Het verhaal is boeiend genoeg, maar de voorleesstem maakt het verhaal nog beter. De stem herkende ik, maar ik kon nog niet exact achterhalen wie dit verhaal, op zo magistrale wijze, voorlas. Een acteur, dat wist ik zeker. Ik dacht eerst aan Gijs Scholten van Asschat, maar nee natuurlijk: het is Jeroen Willems! Wat een gemis dat hij al enige tijd geleden is overleden, want hij voegt werkelijk iets toe aan het verhaal. Dit is niet zozeer een recensie over De Zevensprong, maar eerder een pleidooi voor het betere luisterboek. Wat een genot om te luisteren naar Jeroen Willems, wat wordt het boek daar beter van. (Dat geldt trouwens voor meer voorlezers; ook voor Howard Komproe, die Kleurenblind van Trevor Noah optilt, voor Simon van der Geest die Spinder laat leven, voor Guus Kuijer die Het boek van alle dingen een extra laag geeft. En het geldt ook voor alles wat Jan Meng voorleest.)
Het verhaal is niet onaardig, maar naar mijn idee veel te moeilijk voor kinderen van de basisschool. Moeilijke woorden (irrelevant), uitdrukkingen die kinderen niet kennen en zeker niet zullen gebruiken en het verhaal lijkt, zeker de eerste hoofdstukken, een feuilleton, waar, na iedere aflevering, de auteur moest gaan bedenken hoe het verhaal verder zou kunnen gaan. Dat doet ze overigens knap, Tonke Dragt, maar het is niet haar beste werk. Toch kan ik me voorstellen dat hier een goede televisieserie van gemaakt zou kunnen worden; wat ook is gebeurd overigens. Daar hebben lezers geen last van moeilijk taalgebruik. Eigenlijk moet Tonke Dragt de sterren delen met Jeroen Willems. Tonke krijgt er drie en Jeroen Willems vijf!